Cortèges - A la mémoire de Georges Cadoudal

Andrzej Juliusz Sarwa

Cortèges

A la mémoire de Georges Cadoudal

Augustin Challamel, Desire Lacroix, Georges Cadoudal (1889),

źródło: CommonsWikimedia

Ils marchent, marchent, lointains et argentés 

ils portent, portent aux pieds 

des mottes de terre oubliée 

les hampes grincent 

des étendards flottent ponceau et dorés 

les bannes claquent au vent 

se déchirant avec fracas. 

Partez vite 

carcasses dans vos cercueils vermoulus 

que les couvercles vous claquent 

pour les siècles à venir 

pourquoi vous nous reprochez 

de n’être pas les meilleurs 

pourquoi vous nous reprochez 

d’être les mêmes? 

Ils marchent, marchent de loin 

d’où? 

Qui le sait? 

Ils marchent, marchent de loin 

où vont-ils? 

Qui le sait? 

Les feuilles brunissent 

dans les couronnes de laurier 

les couronnes royales 

vert-de-gris 

roulent avec bruit sur le pavé 

foulées aux pieds par ceux qui 

croient toujours qu’ils sont meilleurs que les rois. 

La porte vermoulue à deux battants 

à la fin du monde 

au jour du jugement 

menacera de trombe et de peste. 

La grisaille et la brume 

les échos répercutés des roches reviennent 

un goût âcre du soir 

la froideur de la rosée aux pieds. 

Vacillent, vacillent 

dorés et argentés 

loin, loin des étoiles…. 

Et puis à nouveau ils soufflent dans les trompettes 

et puis à nouveau ils crient des mots 

que personne ne comprend 

mais voudrait comprendre. 

Les jours se dissipent l’un après l’autre 

égrènent de l’éternité des moments 

des retours de rêveries 

des révoltes muettes 

des voluptés d’enivrement et un regret… 

Et tout, tout pour nous 

et tout, tout en vain 

cependant ne nous laissez pas 

au milieu de la route qui mène nulle part. 

N’attendez pas que les mots 

qui nous manquent sans cesse 

gonflent, grandissent 

s’aggloutinent. 

Des saints sérieux aux visages blessés 

sur les socles 

tendent parfois les mains 

vers le ciel, 

parfois les cachent pudiquement. 

Regardant les cimes des arbres. 

Poudrés de neige, 

ou tremblants lorsque novembre 

les fouette d’une pluie froide. 

Sur les socles des saints sérieux 

D’un autre temps 

qui n’était pas 

le nôtre 

bien que sans eux 

nous n’aurions pas existés…. 

Les doigts courent sur le clavier 

Bach lave les voûtes de la cathédrale 

de prières non formées. 

Il rince des grilles de confessionnaux des péchés 

où ils se sont collés 

puants et gluants. 

Les madones de vieux tableaux 

d’icônes byzantines 

ne connaissent pas le sourire 

leur tristesse nous accompagne 

chaque jour encore 

et encore…. 

Le Christ gothique 

au visage douloureux 

je t’en prie ouvre les paupières ! 

Tu ne peux pas garder continuellement le silence. 

Ouvre la bouche 

il suffit que tu l’ouvres. 

Même les mots sont inutiles 

les gestes superflus 

si on verra 

un movement des lèvres 

enflées de coups de poing…. 

Et continuellement, ils marchent 

ne s’arrêtant pas sur la route 

quand rejoindrons-nous 

ce cortège 

sans fin ? 

Et ils portent toujours 

les étendards déchirés 

quoique les mains pâmées 

les doigts engourdis 

fouettés d’un vent froid 

des hivers incessants. 

Les bourgeons aux arbres 

gonflent de sève 

pas pour eux pourtant 

gonflent 

pas pour eux ! 

Ces bourgeons 

des printemps d’autrefois 

ont disparu depuis longtemps 

recouverts de feuilles jaunies… 

Toutefois un tel moment arrivera 

que le cortège s’arrête 

-le guide s’agenouilera 

essuiera 

la couronne souillée 

lavera de crachats 

le cerceau béni 

pour lequel 

des générations passées 

n’avaient rien 

outre des malédictions et moqueries. 

Et alors, ils rejettront dehors 

les étendards ponceau et dorés 

déchirés par les vents. 

Et alors, ils rejettront dehors 

les hampes usées par le temps 

des vérités fausses depuis longtemps. 

Cependant 

ils marchent toujours 

bien qu’ils ne sachent pas eux-mêmes 

si la route est encore longue … 

Cependant 

ils battent le rythme avec les pieds. 

Cependant 

ils marquent les traces dans la poussière 

des chemins sinueux…. 

Cependant 

flotent toujours 

ponceau et dorés… 

Et pourtant il semblait 

qu’il suffisait de nier 

tout à quoi ils avaient cru 

depuis des années et des siècles. 

Et pourtant il semblait 

qu’on ferait vivre plus simplement 

si personne à l’exception 

de nous-mêmes 

de nous-mêmes 

ne pourrait outrager… 

Parmi de super-nouveaux 

nains rouges 

dans la confusion des nébuleuses 

quelque chose nous saisit 

à la gorge et nous étouffe 

la bouche voilée 

de toiles d’araignée 

bien que dans la poitrine 

un cri terrible monte 

ils ne crient pas…. 

Cassez les sarcophages 

retirez des ruines 

les os pourris 

des jours passés. 

Lavez-les dans un vin vivifiant 

Habillez-les de 

cuirasses 

couvrez de casques… 

Nous attendons toujours un miracle 

mais il n’arrive pas- 

n’arrive pas 

car enfin 

nous ne sommes pas dignes 

que le ciel nous fasse signe.. 

La nuit s’est répandue sur le monde 

noire et silencieuse 

une de plusieurs 

mais pas pareille 

aux autres. 

Une nuit insatiable ! 

Cependant 

Vaut-il vraiement la peine 

d’attendre un miracle 

au milieu de cette nuit ?.. 

Arrêtons de croire 

que le ciel au-dessus de nous 

est devenu désert 

et que les morts se taisent 

arrêtons d’attendre 

cet éclair 

qui allume en nous 

des âmes étouffées 

arrêtons d’appeler 

après un mirage passé 

en attendant 

qu’il devienne réel… 

Y-a-t-il une âme en nous? 

Et bien oui- il y a une âme 

Il n’y a pas de foi en nous? 

Où est-elle? 

celle cajolée, 

celle aimée? 

Arrêtons d’attendre 

cette justice proclamée 

delaquelle les gueules 

se sont enflées 

débarrassons-nous enfin 

de cette naïveté 

qui nous a ordonné 

d’attendre 

sans cesse attendre… 

Pourquoi la nuit 

on n’entend plus 

de murmures des scolytes? 

Pourquoi le grillon 

derrière le poêle 

reste muet 

pour tout de bon? 

Pourquoi les jours ont perdu 

leur ressemblance 

aux songes? 

Pourquoi sommes-nous devenus 

indifférents 

aux pluies quotidiennes? 

Et pourquoi manqué-t-on de temps 

pour un examen de conscience quotidien?... 

Chaque jour 

quand nous demandons 

(n’importe quoi) 

cette bête au visage affreux 

d’un ange humanisé 

regarde par la vitre 

et prie. 

Sa voix n’arrive pas 

à nos oreilles. 

Nous devinons aux movements 

de ses lèvres qu’il prie 

et alors nos questions 

restent sans importance. 

Et celui derrière la vitre 

bouge continuellement des lèvres 

comme s’il essayait 

de faire sa prière ….. 

Cependant 

ils marchent toujours 

battant le rythme des pieds 

joignons-nous au cortège 

des fantômes d’autrefois 

qui marchent, lointains et argentés 

portant, portant aux pieds 

des mottes de terre oubliée. 

Les hampes grincent 

des étendards flottent ponceau et dorés 

les bannes claquent au vent 

se déchirant avec fracas… 

Les feuilles brunissent dans les couronnes de laurier 

les couronnes royales 

vert-de-gris 

roulent avec bruit sur le pavé 

foulées aux pieds par ceux qui 

ne croient plus qu’ils soient meilleurs que les rois…. 

Traduit par Paweł Czerwiński

Zapomniane orędzie z La Salette

Zapomniane orędzie z La Salette

W zeszłym roku minęło równe 150 lat od pamiętnych wydarzeń w La Salette. 19 listopada 1846 r. dwoje dzieci – Melania Calvat i Maksymilian Giraud – usłyszało przesłanie Matki Bożej.

Ilustracja: autor: Nikolas Tan, Our Lady of La Salette, Zdjęcie wykonano 1 grudnia 2007, Ten plik udostępniony jest na licencji 'Creative Commons Uznanie autorstwa 2', źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Our_Lady_of_La_Salette.jpg

Treść orędzia sama Najświętsza Panna podzieliła na dwie części. Pierwsza z nich, tzw. Sekret, miała zostać ujawniona po 1858 r.; druga natomiast, obejmująca ogólne napomnienia, zachętę do modllitwy i naprawy obyczajów, rozgłaszana przez dzieci, stała się powszechnie znana już po kilku tygodniach. Po pięciu latach drobiazgowego dochodzenia, 16 listopada 1851 r., za zgodą Rzymu bp de Bruillard ogłosił dokument uznający objawienie za prawdziwe. Sekret spisany przez dzieci i zapieczętowany, przesłany został Piusowi IX w tym samym roku. Zgodnie z wolą Matki Boskiej opublikowany został po raz pierwszy w 1873 r. z Imprimatur bpa Naples, a potem wkrótce z Imprimatur bpa Lecce, za osobistą aprobatą papieża. W 1879 r. Leon XIII wezwał Melanię Calvat do Rzymu aby usłyszeć treść przesłania z jej ust i otrzymać szczegółowe objaśnienia. Do końca ubiegłego wieku kierownik duchowy Melanii – ks. Rigaux naliczył 28 wydań Sekretu z Imprimatur biskupów i kardynałów. W 1915 r. w związku z nadużyciami interpretacji orędzia – Święte Oficjum wydało dekret zabraniający dodawania do niego jakichkolwiek komentarzy. Dekret ten nie został zniesiony i obowiązuje do dziś. Niestety w XX w. zainteresowanie orędziem znacznie osłabło, a brak wznowień sprawił, że jest ono dziś, zwłaszcza wśród młodego pokolenia, prawie nieznane. Mając to na uwadze publikujemy treść Sekretu wg wydania francuskiego ks. Rigaux: „Sekret ten jest słowo w słowo podany przez naszą Czcigodną Matkę, w takiej postaci przekazałam go Jego świętobliwości Leonowi XIII w 1879 r.”. Kilka miesięcy później napisze:

Protestuję stanowczo przeciwko innym tekstom, które ludzie będą mieli czelność publikować po mojej śmierci. Protestuję przeciwko fałszywym oświadczeniom tych wszystkich, którzy ośmielą się mówić: po pierwsze, że upiększyłam Sekret; po drugie przeciw tym, którzy oświadczają, że nasza Matka i Królowa nie powiedziała, aby przekazać Sekret całemu jej ludowi.

Melania Calvat zmarła w tym samym roku przygotowując się do Mszy św., w której uczestniczyła codziennie.

Sekret

Melanio: to, co powiem ci teraz nie musi pozostawać sekretem na zawsze, możesz to opublikować w 1858 r.

Kapłani – słudzy mojego Syna, kapłani – przez swoje złe życie, przez brak uszanowania i pobożności w celebrowaniu świętych tajemnic, przez miłość do pieniędzy, przez upodobanie w honorach i przyjemnościach; kapłani stali się naczyniami nieczystości.

Tak, stan kapłański woła o pomstę i pomsta jest nad ich głowami. Biada kapłanom i osobom poświęconym Bogu, którzy przez swoją niewierność i złe życie krzyżują mego Syna po raz wtóry! Grzechy osób poświęconych Bogu wołają o pomstę do Nieba i teraz pomsta stoi już w ich drzwiach. Nie ma już nikogo proszącego o miłosierdzie i przebaczenie dla ludzi, nie ma już szczodrych dusz, nie ma już nikogo godnego składania nieskalanej Ofiary Przedwiecznemu w imieniu świata.

Bóg uderzy w niespotykany sposób. Biada miszkańcom Ziemi. Bóg wyleje swój gniew i nikt nie będzie w stanie uciec od tylu nieszczęść jednocześnie.

Kierownicy i przywódcy ludu Bożego zaniedbali modlitwę i pokutę, szatan zaćmił ich umysły; stali się oni tymi zbłąkanymi gwiazdami, które dawny diabeł pociągnie swoim ogonem na zagładę. Bóg pozwoli starożytnemu wężowi posiać rozłam pomiędzy władcami, we wszystkich społecznościach i rodzinach – będą cierpieć męki zarówno fizyczne, jak i moralne. Bóg pozostawi ludzi samymi sobie i będzie zsyłał kary jedną po drugiej przez ponad 35 lat. Ludzkość znajdzie się w przededniu najbardziej przerażających plag i wielkich wydarzeń; musi oczekiwać, że będzie rządzona rózgą żelazną i pić kielich Bożego gniewu.

Niech Wikariusz mojego Syna, papież Pius IX, nie opuszcza Rzymu po 1859 r., niech będzie nieugięty i wielkoduszny, niech walczy bronią wiary i miłości – ja będę z nim. Niech strzeże się Napoleona, jego serce jest dwoiste -będzie chciał być papieżem i cesarzem równocześnie. Bóg wkrótce go usunie. On jest tym orłem, który chcąc zawsze się wznosić padnie wkrótce pod mieczem, którego chciał użyć, by zmusić ludzi do uwielbienia siebie.

Włochy będą ukarane za swoją chęć zrzucenia jarzma Pana Panów i poddane wojnie, krew będzie płynąć ze wszystkich stron, kościoły będą zamknięte lub zbezczeszczone, kapłani i duchowni będą wywiezieni lub mordowani -i to w sposób okrutny. Wielu porzuci Wiarę, liczba księży i duchownych, którzy odłączą się od prawdziwej religii będzie wielka, między nimi znajdą się nawet biskupi.

Niech papież strzeże się cudotwórców, bo przyszedł czas na najbardziej zdumiewające cuda na ziemi i na niebie.

W roku 1864 Lucyfer razem z wielką liczbą diabłów zostanie uwolniony z piekła. Stopniowo niszczyć będą Wiarę, nawet osoby poświęcone Bogu tak oślepną, że bez specjalnej łaski osoby te przyjmą ducha tych złych aniołów. Wiele domów duchownych straci Wiarę zupełnie i spowoduje potępienie wielu dusz.

Złe książki będą rozprzestrzeniać się po Ziemi, a duchy ciemności będą wszędzie szerzyć rozprężenie w rzeczach dotyczących służby Bożej. Będą one miały wielką władzę nad naturą, będą też kościoły do służby tym duchom. Ludzie będą przenoszeni z miejsca na miejsce przez te złe duchy, nawet kapłani, ponieważ nie będą oni żyć zgodnie z duchem Ewangelii, który jest duchem pokory, miłosierdzia i gorliwości dla chwały Bożej. Zmarli i sprawiedliwi będa wskrzeszeni (to znaczy, że ciała te będą przybierać postać sprawiedliwych, którzy niedawno żyli na ziemi – aby łatwiej zwodzić ludzi. Ci tzw. zmartwychwstali zmarli, którzy nie będą niczym więcej niż diabłami pod ich postacią, będą głosić inną ewangelię, sprzeczną z prawem Jezusa Chrystusa, przecząc istnieniu Nieba; o ile nie będą oni de facto duszami potępionych. Wszystkie te dusze pojawią się łącząc się ze swymi ciałami – przyp. Melanii). Na każdym miejscu dziać się będą nadzwyczajne cuda, gdyż prawdziwa Wiara została stłumiona i fałszywa światłość oświetla świat.

Biada książętom Kościoła, którzy zajmować się będą wyłącznie dodawaniem bogactw do bogactw, zabezpieczaniem władzy i obnoszeniem swojej pychy.

Wikariusz mojego Syna będzie musiał wiele wycierpieć, bo przez pewien czas Kościół poddany będzie wielkim prześladowaniom; będzie to czas ciemności – Kościół będzie przechodził straszliwy kryzys.

Zapominając o Wierze świętej każdy człowiek będzie chciał sam soba kierować i wynosić się ponad innych, równych sobie. Świeckie i kościelne władze będą obalone, wszelki porządek i sprawiedliwość będą zdeptane.Widać będzie jedynie morderstwa, nienawiść, zazdrość, kłamstwo i nieład, bez miłości ojczyzny i rodziny.

Ojciec Święty będzie bardzo cierpiał. Będę z nim aż do dopełnienia się jego ofiary. Źli będą wielokrotnie nastawać na jego życie; nie będą oni w stanie skrócić jego dni, ale ani on, ani jego następca nie zobaczą tryumfu Bożego Kościoła.

Wszystkie władze świeckie będą miały ten sam cel – obalić i doprowadzić do zaniku wszelkich zasad religijnych, torując drogę materializmowi, ateizmowi, spirytyzmowi i występkom wszelkiego rodzaju.

W roku 1865 obrzydliwość widziana będzie w świętych miejscach, w klasztorach kwiaty Kościoła zginą i diabeł stanie się królem wszystkich serc. Niech ci, którzy są kierownikami wspólnot zakonnych mają się na baczności odnośnie osób, które przyjmują. Diabeł użyje całej swej złości, aby wprowadzić do zakonów osoby oddane grzechowi, by nieporządek i zamiłowanie do cielesnych przyjemności rozprzestrzeniały się po całej Ziemi.

Francja, Włochy, Hiszpania i Anglia toczyć będą wojnę, krew płynąć będzie ulicami. Francuz będzie walczył z Francuzem, Włoch z Włochem, wybuchnie wojna powszechna, która będzie przerażająca. Przez pewien czas Bóg nie będzie pamiętał o Francji ani Italii, bo Ewangelia Jezusa Chrystusa nie jest już (tam) znana. Niegodziwi spuszczą ze smyczy całą swoją złość, nawet po domach będą morderstwa i wzajemne masakry.

Z pierwszym oślepiającym uderzeniem Bożego miecza z góry cała natura zadrży z przerażenia, gdyż zbrodnie i nieład ludzi przebiją sklepienie niebios. Paryż będzie zburzony i Marsylia pochłonięta, wiele dużych miast zostanie zburzonych i pochłoniętych przez trzęsienia ziemi, wszystkim będzie się zdawało, że to koniec, widać będzie jedynie morderstwa, starcia armii i bluźniercze serca. Prawi będą bardzo cierpieć – ich cierpienia, pokuty i łzy będą się wznosiły do Nieba. Cały lud Boży będzie prosił przebaczenia i miłosierdzia, będzie błagał o moją pomoc i wstawiennictwo. Potem Jezus Chrystus w swej sprawiedliwości i w swym wielkim miłosierdziu wobec wiernych, rozkaże swoim aniołom uśmiercić wszystkich swych wrogów. Od jednego uderzenia prześladowcy Kościoła Jezusa Chrystusa i wszyscy ludzie oddani grzechowi zginą i Ziemia stanie się jak pustynia.

Potem nastanie pokój i pojednanie Boga z ludźmi. Jezus Chrystus będzie czczony i chwalony, ludzie będą Mu znowu służyć. Miłosierdzie będzie kwitło wszędzie, nowi królowie będą prawym ramieniem Kościoła Świętego, który będzie silny, pokorny, pobożny, ubogi, gorliwy i naśladujący cnoty Jezusa Chrystusa.

Ewangelia będzie głoszona wszędzie i ludzie będą bardzo postępować w wierze, ponieważ będą stanowili jedność wokół pracowników Jezusa Chrystusa. Będą żyli w bojaźni Bożej.

Pokój pomiędzy ludami nie będzie trwał długo. 25 lat obfitych zbiorów sprawi, że zapomną, iż grzechy ludzkie są powodem wszystkich klęsk, jakie spotykają Ziemię.

Zwiastun Antychrysta ze swoim wojskiem zebranym z wielu narodów będzie prowadził wojnę z prawdziwym Chrystusem, jedynym Zbawicielem świata. Przeleje on wiele krwi i będzie chciał unicestwić kult Boga, aby sam został uznany bogiem. W Ziemię uderzą wszelkiego rodzaju plagi (poza zarazami i głodem, które będą się szerzyć – przyp. Melanii), będą wojny aż do wojny ostatniej, która będzie prowadzona przez 10 królów Antychrysta; królów, którzy będą mieli wspólny znak i będą jedynymi władcami świata. Zanim to nastąpi, będzie panował na świecie rodzaj fałszywego pokoju. Ludzie będą myśleć jedynie o zabawie, źli będą oddawać się wszelkiego rodzaju grzechom; ale dzieci Kościoła Świętego, dzieci prawdziwej Wiary, moi prawdziwi naśladowcy -będą wzrastać w miłości Boga i w cnotach mi najdroższych. Szczęśliwe pokorne dusze prowadzone przez Ducha Świętego! Będę walczyła wraz z nimi aż osiągną pełną dojrzałość.

Natura woła o pomstę ze względu na ludzi, wzdryga się z przerażeniem czekając na to, co musi stać się ze splamioną zbrodniami Ziemią.

Drżyj Ziemio i wy, którzy głosicie się sługami Jezusa Chrystusa, podczas gdy w głębi duszy czcicie siebie. Drżyjcie, bo Bóg wyda was swoim wrogom, gdyż miejsca święte są miejscami zepsucia; wiele klasztorów nie jest już domami Boga, lecz pastwiskami Asmodeusza i jego własnością.

Stanie się w tym czasie, że narodzi się Antychryst z hebrajskiej zakonnicy, fałszywej dziewicy, która będzie w łączności ze starodawnym wężem – panem nieczystości. Jego ojcem będzie biskup, w chwili narodzin będzie wyrzucał z siebie bluźnierstwa, będzie miał zęby, jednym słowem – będzie to wcielony diabeł. Będzie wydawał przerażające krzyki, będzie czynił cuda, będzie żył tylko nieczystością. Będzie miał braci, którzy – choć nie wcielone diabły jak on – będą dziećmi zła. W wieku 12 lat będą znani z wielkich zwycięstw, jakie odniosą, wkrótce każdy z nich stanie na czele armii wspomaganych przez legiony z piekła.

Pory roku będą się zmieniać, a ziemia będzie wydawać tylko złe owoce. Ruch ciał niebieskich będzie tracił swoją regularność, Księżyc będzie odbijał tylko słabe czerwone światło. Woda i ogień spowodują konwulsje całej kuli ziemskiej, pochłaniając góry, miasta etc.

Rzym straci wiarę i stanie się siedzibą Antychrysta.

Demony powietrza razem z Antychrystem będą czynić wielkie cuda na Ziemi i na Niebie, a ludzie staną się coraz bardziej zepsuci. Bóg będzie opiekował się swymi wiernymi sługami i ludźmi dobrej woli; Ewangelia będzie głoszona wszędzie, a wszelkie ludy będą miały znajomość prawdy.

Zwracam się z usilnym wezwaniem do Ziemi; wzywam prawdziwych uczniów Boga żywego i królującego w Niebie; wzywam prawdziwych naśladowców Chrystusa, który stał się człowiekiem – jedynego prawdziwego Zbawiciela ludzi; wzywam moje dzieci, moich prawdziwych czcicieli, którzy oddali Mi się, abym ich prowadziła do Mojego Boskiego Syna; tych których niejako nosiłam w Moich ramionach; tych, którzy żyli w Moim duchu. Wzywam w końcu Apostołów Czasów Ostatecznych, wiernych uczniów Jezusa Chrystusa, którzy żyli z pogardą dla świata i siebie samych, w ubóstwie i skromności, w pogardzie i milczeniu, w modlitwie i umartwieniu, w czystości i zjednoczeniu z Bogiem, w cierpieniu; nieznanych światu. To jest ich czas, by wyszli z ukrycia i oświetlili Ziemię. Idźcie, okażcie, że jesteście Moimi drogimi dziećmi; jestem z wami i w was sprawiając, że wasza Wiara jest światłem oświetlającym was w tych złych czasach. Oby wasza gorliwość wywołała w was głód czci i chwały dla Jezusa Chrystusa. Toczcie walkę dzieci światłości; nieliczni, którzy widzicie, że czas czasu, koniec końców jest blisko.

Kościół będzie zaćmiony, świat będzie przerażony. Ale Enoch i Eliasz napełnieni duchem Bożym będą nauczać z Bożą pomocą, a ludzie dobrej woli uwierzą w Boga, wielka liczba dusz dozna pocieszenia. Będą one czynić wielkie postępy w cnotach mocą Ducha Świętego i potępią diabelskie błędy Antychrysta.

Biada mieszkańcom Ziemi. Będą krwawe wojny, głód, plagi i epidemie, będą przerażające deszcze zwierząt; pioruny, które niszczyć będą miasta, trzęsienia ziemi, które pochłoną całe państwa. Głosy słychać będzie w powietrzu; ludzie będą bić głowami o ściany, będą wzywać śmierci i śmierć dopełni ich cierpienia, krew będzie płynąć ze wszystkich stron. Kto miałby nie ulec, gdyby Bóg nie skrócił czasu próby? Łzy, krew i modlitwy prawych wzruszą Boga. Enoch i Eliasz umrą, pogański Rzym zniknie, ogień spadnie z nieba i pochłonie trzy miasta, cały świat pogrążony będzie w strachu i wielu pozwoli się uwieść, bo nie oddawali czci prawdziwemu Chrystusowi, żyjącemu na wieki. Oto czas; Słońce ciemnieje, tylko Wiara przetrwa. Czas się zbliża, otchłań jest otwarta. Tam jest król królów ciemności. Tam jest bestia nazywająca siebie zbawcą świata – ze swoimi poddanymi. W swej pysze sięgnie Nieba, a św. Michał Archanioł zdusi ją tchnieniem swych ust. Upadnie, a Ziemia, która przez 3 dni będzie w ciągłej zmianie – otworzy swoje gorące wnętrze. Bestia upadnie na zawsze i razem ze swymi zwolennikami pogrąży się w wiecznej otchłani piekła. Potem woda i ogień oczyszczą Ziemię, pochłoną dzieła ludzkiej pychy i wszystko będzie odnowione.

Za: "Zawsze Wierni" nr 2/1997 (15)

http://www.piusx.org.pl/zawsze_wierni/artykul/30