Acacia
– Akacja
Acacia
farnesiana, syn: Mimosa farnesiana – Akacja Farnesa to okazały
krzew, mogący osiągać wysokość 4–6 metrów. Liście ma
podwójnie pierzaste, zbudowane z małych listków. Kwiaty ma żółte,
o zapachu przypominającym woń fiołków. Owocem jest strąk.
Występowanie:
południowe krańce kontynentu północnoamerykańskiego, Ameryka
Środkowa i Południowa, a także wyspy Indii Zachodnich.
Surowiec:
kora, kwiaty, strąki.
Zawartość:
Kwiaty zawierają olejek eteryczny, który wykorzystuje się do
produkcji kosmetyków, oraz jako dodatek do kąpieli w leczeniu zbyt
suchej i spierzchłej skóry. Z kory i strąków można wyodrębnić
garbniki.
Działanie
i zastosowanie: Kora akacji ma działanie przeciwzapalne i
ściągające, w związku z czym odwarów z niej używa się zarówno
wewnętrznie, jak i zewnętrznie. używa się jej w leczeniu biegunek
oraz pomocniczo nieżytów żołądka i jelit, oraz chorób skóry,
stanów zapalnych gardła, jamy ustnej i dziąseł, leczenia
nadmiernej potliwości stóp, do nasiadówek przy wypadających
żylakach odbytu, do przemywania oparzeń, oraz do kąpieli w
przypadkach rozmaitych schorzeń skórnych – krost, wyprysków,
egzem, grzybicy. Pomocniczo natomiast w leczeniu: reumatyzmu oraz
wyczerpania fizycznego i psychicznego. Akacja ta stosowana jest
również w leczeniu zapalenia spojówek, macicy, bólów gardła,
zapalenia skóry i błon śluzowych, niestrawności i obrzęków.
Inne
gatunki:
Acacia
arabica, syn.: Mimosa arabica – Akacja arabska – działanie i
zastosowanie zbliżone do akacji senegalskiej.
Acacia
catechu, syn.: Mimosa catechu – Akacja katechu to drzewo
osiągające wysokość 25 metrów. Liście ma podwójnie pierzaste,
zbudowane z małych listków, długie na 7–15 cm. Kwitnie na
bladożółto. Owocem jest strąk.
Występowanie:
Indie, Cejlon (Sri Lanka), Birma, rzadziej – Afryka.
Surowiec:
kora i liście
Zawartość:
garbniki.
Działanie
i zastosowanie: wewnętrznie m.in. w czerwonce, ciężkich biegunkach
i przewlekłym katarze. Zewnętrznie natomiast w stanach zapalnych
jamy ustnej i dziąseł, do nasiadówek przy żylakach odbytu, chorób
skóry – egzem i grzybic. Medycyna ludowa w Indiach zaleca płukanie
jamy ustnej odwarem z kory lub liści w przypadku bólu zębów.
Acacia
constricta – Akacja
„ściągająca”
– działanie
i zastosowanie zbliżone do akacji Farnesa, a ponadto ma również
zastosowanie w leczeniu chorób nerek, moczowodów i pęcherza
moczowego. Przeciwdziała
też
infekcjom
bakteryjnym
powodującym
zaburzenia żołądkowo-jelitowe, takie
jak biegunka i dyzenteria.
Acacia
decurrens, vel
Acacia dealbata,
syn.:
Mimosa
decurrens –
Akacja
srebrzysta
pochodzi z Australii. Jej kora
ma działanie ściągające i jest stosowana w leczeniu biegunki.
Ponadto
kwiaty,
guma
i nasiona mają
lokalnie zastosowanie kulinarne.
Acacia
greggii, syn.:
Senegalia greggii – Senegalia
Gregga,
„pazur diabła”, „rajski kwiat”, „koci
pazur”
(nie
mylić z inną rośliną noszącą tę samą nazwę – Uncaria
tomentosa)
– pochodzi z południowo-zachodnich Stanów Zjednoczonych i
północnego Meksyku. Działanie
i zastosowanie zbliżone do akacji Farnesa. Lokalnie
młode
nasiona
i niedojrzałe strąki są wykorzystywane przez
Indian
do przyrządzania potraw. Można
je wykorzystywać w dietach odchudzających.
Zawsze
jednak za zgodą lekarza. Liście
nasiona, korzenie i drewno tej rośliny, jak również w
pełni dojrzałe
nasiona zawierają glikozydy cyjanogenne i mogą powodować zatrucia
– nawet śmiertelne.
Acacia
senegal – Akacja senegalska to niezbyt duże afrykańskie
drzewo, osiągające wysokość maksymalnie do 5 metrów. Posiada
bardzo charakterystyczną, o parasolowatym kształcie, koronę. Jej
podwójnie pierzaste liście zbudowane z niewielkich listków,
podobne są do liści innych akacji. Kwitnie na biało, drobne
kwiatki skupione są w podługowate kwiatostany. Po przekwitnięciu
wiążą się z nich owoce – strąki.
Występowanie:
Afryka (Sudan, Senegal, Somali, Tanganika), Półwysep Arabski.
Surowiec:
gdy natnie się korę pni i konarów, wycieka z nich sok, z którego
produkuje się gumę arabską będącą surowcem leczniczym.
Działanie
i zastosowanie: guma arabska posiada działanie osłaniające i
przeciwzapalne. Można jej używać podobnie jak „gumy”
pozyskiwanej ze śliw, moreli, brzoskwiń, wiśni, czy czereśni,
bądź jako dodatku do emulsji i zawiesin produkowanych przez
przemysł farmaceutyczny. Gumę arabską można pomocniczo stosować
w leczeniu biegunki i czerwonki. Zewnętrznie zaś przede wszystkim w
leczeniu owrzodzeń i jako środka przeciwzapalnego w leczeniu stanów
zapalnych skóry.
Uwaga! Porady zamieszczone w tej książce nie mają na celu zastąpienia medycznych porad lekarza. Skonsultuj się więc z nim, zanim zastosujesz propozycje tu przedstawione. Ani autor, ani wydawca nie ponoszą odpowiedzialności za szkody, straty lub choroby spowodowane leczeniem się na własną rękę.
