Ailanthus
– Bożodrzew
Występowanie: Chiny.
Surowiec: kora, pozyskiwana z młodych dwuletnich gałązek i owoce.
Zawartość: niewielkie ilości alkaloidów, do 12% garbników, saponiny, simarubina, związki kumarynowe i gorycze (m. in.: ajlantyna).
Działanie i zastosowanie: Drewno bożodrzewu jest cenione w meblarstwie, ale nas akurat interesować będzie co innego, mianowicie właściwości lecznicze opisanej rośliny.
W Chinach kora, w miarę możności świeża, posiadająca silne właściwości bakteriobójcze i bakteriostatyczne, stosowana jest wewnętrznie w postaci odwaru, do leczenia ciężkich i uporczywych biegunek, oraz jako środek wymiotny. Ten sam odwar jest specyfikiem przy pomocy którego zwalcza się tasiemce i glisty – pasożyty przewodu pokarmowego. Poza tym także stosuje się go jako specyfik przeciwgorączkowy, przeciwskurczowy i zwalniający akcję serca. Dalej – w leczeniu malarii, astmy, kołatania serca i czerwonki.
Co do owoców, stosuje się je jako środek pomocniczy w leczeniu nieregularnego miesiączkowania, zbyt obfitych krwawień menstruacyjnych oraz żylaków odbytu.
W medycynie ludowej narodów Azji Środkowej wywarem z liści bożodrzewu leczy się wrzody.
Porady zamieszone w tym leksykonie nie mają na celu zastąpienia medycznych porad lekarza. Skonsultuj się więc z nim, zanim zastosujesz propozycje tu przedstawione. Autor nie ponosi odpowiedzialności za szkody, straty lub choroby spowodowane leczeniem się na własną rękę.
