Cnicus
– Drapacz
Cnicus
benedictus – Drapacz lekarski jest rośliną roczną,
dorastającą do 40 cm wysokości. Łodygę ma gęsto owłosioną,
rozgałęziającą się. Liście zaś pierzastolancetowate,
pierzastowrębne i kolczaste. Na wierzchołkach pędów wyrastają
duże, bez żądnej wartości dekoracyjnej żółte kwiaty, które po
przekwitnięciu zawiązują się w owoce typu niełupki z puchem.
Występowanie:
Kraje basenu Morza Śródziemnego. W Polsce początkowo był
uprawiany, a później świetnie się zaaklimatyzowawszy, zdziczał i
teraz nie trudno go spotkać jako pospolity chwast.
Surowiec:
ziele i liście.
Zawartość:
m.in.: gorycz knicyna (decydującą o bardzo gorzkim smaku rośliny),
garbniki, śluzy, śladowe ilości eterycznego, flawonoidy,
substancje antybiotyczne i sole mineralne (najwięcej jodu).
Działanie
i zastosowanie: Najpospolitszą postacią leku jest odwar z ziela
drapacza lekarskiego. Przygotowuje się go w ten sposób: 1 łyżkę
stołową suszu zalewamy 1 szklanką wody i gotujemy pod przykryciem
2–5 minut od zawrzenia. Następnie zaś przecedzamy i w razie
potrzeby pijemy po 1/4 szklanki 2–3 razy dziennie.
Jest
to doskonały środek ogólnie wzmacniający, leczący osłabienie
przewodu pokarmowego, likwidujący bóle brzucha i niestrawność,
bowiem pobudza wydzielanie soków żołądkowych. Stosuje się go w
leczeniu anoreksji, niestrawności, pomocniczo dla wzmożenia
laktacji i w depresji.
Oprócz
tego dobroczynnie oddziałuje na błony śluzowe żołądka i jelit,
działa wiatropędnie, poprawia apetyt, korzystnie oddziałuje na
wątrobę, pobudzając jej czynność, także zwiększa wydzielanie
żółci. Wreszcie – reguluje przemianę materii, działa słabo
moczopędnie, bakteriobójczo, przeciwdziała nadmiernej fermentacji
jelitowej, jednocześnie dostarczając naszym organizmom cennych
mikroelementów, niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania.
Na
koniec wreszcie. Odwar ów ma zastosowanie w leczeniu gruźlicy płuc,
hemoroidów, zaparć, zaburzeń pracy wątroby, histerii i
wyczerpania psychicznego. Duże dawki stosowano dawniej jako środek
wymiotny, nie jest on jednak całkiem bezpieczny, ponieważ działając
ubocznie podrażnia nerki. Kiedyś wykorzystywano również nasiona
do wywoływania potów.
Porady zamieszone w tym leksykonie nie mają na celu zastąpienia medycznych porad lekarza. Skonsultuj się więc z nim, zanim zastosujesz propozycje tu przedstawione. Autor nie ponosi odpowiedzialności za szkody, straty lub choroby spowodowane leczeniem się na własną rękę.
