Agrimonia
– Rzepik
Agrimonia
eupatoria – Rzepik pospolity to pospolita bylina. Tworzy pędy
proste, wzniesione, rozgałęziające się. Liście ma siedzące
nieparzystopierzaste. Wierzchołki pędów wieńczą dość okazałe
kłosowate kwiatostany złożone z drobnych żółtych kwiatuszków o
słabej, lecz bardzo przyjemnej woni. Po przekwitnięciu wiążą się
z nich owoce typu niełupki.
Występowanie:
roślina krajowa, którą można spotkać na przydrożach, łagodnych
skłonach trawiastych wzgórz, łąkach i pastwiskach.
Surowiec:
ziele.
Zawartość:
m.in. garbniki, gorycze, olejek eteryczny, flawonoidy i kwas
salicylowy.
Działanie
i zastosowanie: Napar z ziela (1 łyżeczkę do herbaty
rozdrobnionego suszu zalać 1 szklanką wrzącej wody i parzyć pod
przykryciem przez 15–20 minut, następnie przecedzić i w razie
potrzeby pić 2–3 razy dziennie po 1/2 szklanki) to dość
skuteczny środek korzystnie wpływający na procesy trawienia,
pobudzający wydzielanie soków żołądkowych, ogólnie
wzmacniający, przeciwkrwotoczny i hamujący krwawienia, zalecany i
pomocny w kamicy nerkowej, żółciowej, w uporczywych zaparciach,
nietrzymaniu moczu, biegunce, marskości wątroby, zapaleniu pęcherza
moczowego i reumatyzmie.
Odwar
z kłączy omawianej rośliny był stosowany przez medycynę ludową
do leczenia gośćca i gruźlicy płuc, z miernym skutkiem.
Inne
gatunki:
Agrimonia
gryposepala – działanie i
zastosowanie nieco zbliżone do rzepiku pospolitego.
Agrimonia
parviflora – Rzepik drobnokwiatowy – napar z całej rośliny
ma działanie ściągające. Jest stosowany w leczeniu biegunki,
krwawień, ran, stanów zapalnych pęcherzyka żółciowego,
nietrzymania moczu itp. Jest używany do płukania w leczeniu
owrzodzeń jamy ustnej i bólów gardła. Napar z nasion jest
stosowany w leczeniu biegunki i gorączki. Napar z korzenia jest
stosowany jako środek wzmacniający krew.
Agrimonia
pilosa, syn.:
Agrimonia dahurica – Rzepik szczeciniasty – ziele i
liście mają działanie przeciwbólowe, przeciwbakteryjne,
przeciwzapalne, przeciwgorączkowe, ściągające, regulujące prace
serca (chociaż w zbyt wysokiej dawce może wywoływać kołatanie
serca), obniżające poziom cukru we krwi i zwężające naczynia
krwionośne. Roślina stosowana jest w leczeniu bólów brzucha,
gardła, głowy, czerwonki oraz udaru cieplnego. Liście są bogate w
witaminę K i poprawiają krzepliwość krwi.
Korzeń
działa moczopędnie, a jest także stosowany w leczeniu kaszlu,
przeziębienia, gruźlicy i biegunki. Sok z korzenia podaje się w
leczeniu wrzodów żołądka i dwunastnicy.
Porady zamieszone w tym leksykonie nie mają na celu zastąpienia medycznych porad lekarza. Skonsultuj się więc z nim, zanim zastosujesz propozycje tu przedstawione. Autor nie ponosi odpowiedzialności za szkody, straty lub choroby spowodowane leczeniem się na własną rękę.
