Aralia
– Aralia
Aralia
elata, syn.: Aralia mandschurica – Aralia mandżurska –
„czartowskie drzewo” jest niewielkim drzewkiem rosnącym
wśród podszycia w lasach liściastych. Należy do rodziny
araliowatych i jest spokrewniona z żeń–szeniem. Dorasta od 1,5 do
4 m wysokości, a ogólnym pokrojem przypomina może nieco palmę.
Tworzy prosty i nie rozgałęziający się, pokryty licznymi ostrymi
kolcami pień, który wieńczą okazałe i długie (do 1 m)
długoogonkowe, podwójnie pierzastozłożone liście. W środku lata
spośród nich wyrasta okazały (do 0,5 m) wiechowaty kwiatostan,
złożony z niepokaźnych drobnych zielonkawych kwiatuszków. Te po
zapyleniu wiążą się w kuliste, nieduże owocki czarnej barwy,
zawierające w miąższu po pięć nasion. Owoce pełnię dojrzałości
osiągają w połowie września.
Występowanie:
Syberia (Kraj Nadmorski), północne Chiny i Kora.
Surowiec:
korzenie.
Zawartość:
m.in.: trójterpenowe saponiny – aralozydy A, B i C, żywice a
także nieco olejku eterycznego.
Działanie
i zastosowanie: Odwary, proszki i nalewka z korzeni aralii
mandżurskiej, zwanej przez ludy Syberii „czartowskim drzewem”,
mają działanie bardzo zbliżone do działania żeń–szenia.
Stosuje się je jako stymulatory centralnego układu nerwowego, przy
nerwicach, rozstrojach psychicznych (pomocniczo w psychozach),
wtórnej (nie wrodzonej!!!) impotencji, zaburzeniach erekcji, zbyt
wczesnej ejakulacji, w wyczerpaniu umysłowym i fizycznym oraz jako
środki pobudzające i ogólnie wzmacniające. Nie wolno ich stosować
w nadciśnieniu tętniczym, padaczce i bezsenności.
Proszek
z ususzonych korzeni „czartowskiego drzewa” zażywa się dwa razy
dziennie w dawkach do 0,5 g przez okres 1–3 miesięcy.
Nalewkę
sporządzoną z 2 (wagowych) części spirytusu i 1 części
(wagowej) rozkruszonych korzeni (macerować w ciepłym miejscu przez
4–6 tygodni w szczelnie zamkniętym naczyniu) przyjmuje się przez
1–3 miesiące 2 razy dziennie po 15–20 kropli na 1/4 szklanki
wody.
Można
także przygotowywać odwary (1 łyżeczka do herbaty na szklankę
wody, gotować pod przykryciem 3–5 minut, odstawić na 15 minut,
przecedzić, pić 3 razy dziennie po 1/3 szklanki).
Inne
gatunki:
Aralia
californica – posiada działanie ogólnie wzmacniające,
„czyszczące krew”, przeciwgorączkowe, przeciwkaszlowe i
moczopędne, ma ona również zastosowanie w leczeniu m.in. stanów
zapalnych pęcherza moczowego i czyraczności.
Aralia
cordata, syn.: Aralia edulis – Aralia sercowata to bylina
osiągająca 2 metry wzrostu, liście ma pierzaste i drobne, kwiaty
skupione w baldachy.
Występowanie:
wiedzie swój ród z Japonii, gdzie można spotkać ją na
stanowiskach naturalnych, jak i w uprawie (jej pędy są jadalne).
Surowiec:
Surowcem zielarskim są masywne korzenie tej rośliny.
Zawartość:
saponiny, żywice, olejek eteryczny, a także sole mineralne.
Działanie
i zastosowanie: Nalewkę z 40° wódki i rozdrobnionego suchego
korzenia (macerować w zamkniętym naczyniu przez około 2 tygodnie)
można pomocniczo stosować przy zaburzeniach erekcji i zbyt wczesnej
ejakulacji (na tle nerwowym), ponadto w wyczerpaniu umysłowym i
fizycznym
Aralia
hispida to przede wszystkim środek przeciwzapalny, napotny,
przeciwkaszlowy, ogólnie wzmacniający i pobudzający siły obronne
organizmu.
Aralia
nudicaulis – Aralia nagołodygowa posiada działanie ogólnie
wzmacniające, „czyszczące krew”, przeciwgorączkowe,
przeciwkaszlowe i moczopędne, ma ona również zastosowanie w
leczeniu m.in. stanów zapalnych pęcherza moczowego i czyraczności.
Aralia
racemosa – Aralia groniasta ma takie samo działanie i
zastosowanie jak aralia nagołodygowa, prócz tego jest także
stosowana również w leczeniu zaburzeń menstruacyjnych.
Aralia
sinensis – Aralia chińska to doskonały środek przeciwbólowy,
rozgrzewający i napotny, szczególnie skuteczny w artretyzmie i
grypie.
Porady zamieszone w tym leksykonie nie mają na celu zastąpienia medycznych porad lekarza. Skonsultuj się więc z nim, zanim zastosujesz propozycje tu przedstawione. Autor nie ponosi odpowiedzialności za szkody, straty lub choroby spowodowane leczeniem się na własną rękę.
