Capparis
– Kapar
Capparis
spinoza – Kapar ciernisty jest niewielkim krzewem osiągającym
maksymalnie 1 metr wysokości. Gałązki ma okryte cierniami, liście
jajojowatookrągłe i okazałe, duże kwiaty o białych bądź
różowych płatkach. Owoc stanowi jagoda wielkości śliwki o
czerwonawym miąższu.
Występowanie:
pobrzeża śródziemnomorskie, Azja Mniejsza, Azja Centralna, Indie i
Tybet.
Surowiec:
pączki kwiatowe, młodziutkie wierzchołki pędów, kora, owoce,
korzenie.
Zawartość:
pączki, pędy – prowitamina A, witamina C, rutyna, sole mineralne;
z owoców można wyodrębnić m.in. glikozydy i ferment mirozynę,
saponiny, witaminę C (do 136 mg%) i czerwony barwnik; w korze
korzeni występuje zaś glikozyd kapparydyna; w nasionach do 35%
oleju tłustego; w owocach odkryto badając roślinę bardzo wysoką
zawartość jodu (do 27 mg% w suchej masie.
Działanie
i zastosowanie: W kuchni wykorzystuje się pączki kwiatowe (znane
jako kapary), a niekiedy także owoce i młode wierzchołki pędów.
Pąki
bogate są w rutynę i witaminę C, w związku z czym ich spożywanie
jest bardzo zdrowe.
Znaczenie
lecznicze natomiast posiadają: kora, owoce, korzenie. omawianej
rośliny. Owo znaczenie odkryła medycyna arabska, a wykorzystuje się
kapar jako roślinę leczniczą w krajach arabskich, na Kaukazie i w
Azji Centralnej.
W
Armenii pogniecioną korę korzeni wykorzystuje się w leczeniu
reumatyzmu. Ta sama kora jest bardzo cenny środek w chorobach
wątroby i śledziony.
Liście
i młode pędy zaleca się pomocniczo w cukrzycy, a nasiona w bólach
głowy. Korę korzeni stosuje się wewnętrznie w biegunce, podagrze
i reumatyzmie. Owocami kaparów leczy się przerost tarczycy. W Azji
Centralnej odwarem z korzeni leczy się żółtaczkę. Młode
rozgniecione wespół z czosnkiem pędy to lek przeciw parchowi.
Sokiem wyciśniętym z kwiatów smaruje się trudno gojące się
rany. Ten sam sok podaje się do picia w skrofulozie .
Odwar
z owoców zalecany jest do nasiadówek w żylakach odbytu, chorobach
dziąseł i do płukania zębów, kiedy bolą. Pąki kwiatowe są
środkiem przeciwkaszlowym, a herbatka z nich stosowana zewnętrznie
zalecana jest w infekcjach oczu.
Porady zamieszone w tym leksykonie nie mają na celu zastąpienia medycznych porad lekarza. Skonsultuj się więc z nim, zanim zastosujesz propozycje tu przedstawione. Autor nie ponosi odpowiedzialności za szkody, straty lub choroby spowodowane leczeniem się na własną rękę.
