Crocus
– Szafran
Crocus
sativus, syn.: Crocus officinalis – Szafran uprawny, zwany
także krokusem uprawnym jest byliną osiągającą wysokość
od 10 do 30 cm. Z podziemnej bulwki wyrastają równowąskolancetowate
liście i duże fioletowe kwiaty.
Występowanie:
Ojczyzną szafranu jest wschodnia część basenu Morza Śródziemnego,
skąd dostał się do innych regionów o sprzyjającym klimacie.
Surowiec:
znamiona słupków.
Zawartość:
krocetyna.
Działanie
i zastosowanie: Część użytkową rośliny stanowią wysuszone i
sproszkowane znamiona słupków bogate w żółty barwnik noszący
nazwę krocetyny. Zbieranie owych znamion jest trudne i pracochłonne,
dlatego przyprawa z nich produkowana jest najdroższa z wszystkich
przypraw na świecie.
Używa
się jej do przyprawiania i barwienia ryżu, zup, potraw z baraniny,
ryb, sosów i nalewek.
Ma
wszakże szafran niewielkie znaczenie lecznicze. Korzystnie
oddziałuje na żołądek, lekko pobudzają wydzielanie soków
trawiennych, zapobiega niestrawności i wzdęciom, oraz pozytywnie
oddziałuje na wątrobę, działa napotnie, pobudza krążenie i
menstruację, obniża (a raczej koryguje) ciśnienie krwi. Pomocniczo
zalecany jest w depresji.
Inne
gatunki:
Porady zamieszone w tym leksykonie nie mają na celu zastąpienia medycznych porad lekarza. Skonsultuj się więc z nim, zanim zastosujesz propozycje tu przedstawione. Autor nie ponosi odpowiedzialności za szkody, straty lub choroby spowodowane leczeniem się na własną rękę.
