Helianthus
– Słonecznik
Helianthus
annuus – Słonecznik zwyczajny to okazała, bardzo piękna
roślina roczna. Tworzy masywne, szorstko owłosione, wzniesione i
słabo się u wierzchołków rozgałęziające łodygi pokryte
dużymi, także szorstko owłosionymi, sercowatymi liśćmi.
Imponujące wrażenie robią żółte, ogromne kwiaty, po
przekwitnięciu wiążące się w owoce typu niełupki.
Występowanie:
pochodzi z Ameryki Północnej, w uprawie na całym świecie.
Surowiec:
nasiona, olej, płatki kwiatowe, ziele.
Zawartość:
saponozydy trójterpenowe, flawonoidy, karotenoidy, cholina, betaina,
ksantofil.
Działanie
i zastosowanie: Olej słonecznikowy, wyciskany z owych nasion jest
skutecznym środkiem przeciwmiażdzycowym i winien być stale obecny
w naszej diecie.
Napar
z płatków kwiatowych lub wywar z ziela stosuje się w lekkich
stanach gorączkowych, gruźlicy płuc, zaburzeniach trawienia i
bezsoczności, a pomocniczo w malarii. Zewnętrznie zaś na
stłuczenia, krwiaki, w trądziku młodzieńczym, w świądzie skóry
i odbytu. Spożywanie świeżych nasion zalecane jest w infekcjach
oskrzelowych.
Inne
gatunki:
Helianthus
tuberosus – Słonecznik bulwiasty – topinambur – bulwy to
różne nazwy tej samej rośliny.Jest to bylina, której organ trwały
stanowią niewielkie podługowate bulwki. Pędy ma proste,
wzniesione, dorastające do 8—220 cm. Liście z kształtu jajowate
o zaostrzonych końcach, mają piłkowane brzegi i szorstką
powierzchnię.
Kwiaty
nie są nazbyt imponujące, bo przeciętnie osiągają 5 cm średnicy.
Są żółte i dekoracyjne. Po przekwitnięciu zawiązują się owoce
typu niełupki. W Polsce często nie dochodzi do kwitnienia.
Występowanie:
ród swój wiedzie z Ameryki Północnej. W innych regionach świata,
o sprzyjających dla niej warunkach klimatycznych i glebowych,
znajduje się w uprawie.
Surowiec:
podziemne bulwki.
Zawartość:
m.in. skrobia, nieco cukrów, białka, witaminy z grupy B (niewiele)
i sole mineralne.
Działanie
i zastosowanie: Bulwki podziemne są jadalne i po ugotowaniu lub
upieczeniu można je spożywać.Bulwki posiadają znaczenie
dietetyczne i niewielkie lecznicze, ich spożywanie wskazane jest w
chorobach nerek i pęcherza moczowego.
Płatki
kwiatowe mogą być stosowane do okładów na stłuczenia, krwawe
wybroczyny i otarcia naskórka.
Porady zamieszone w tym leksykonie nie mają na celu zastąpienia medycznych porad lekarza. Skonsultuj się więc z nim, zanim zastosujesz propozycje tu przedstawione. Autor nie ponosi odpowiedzialności za szkody, straty lub choroby spowodowane leczeniem się na własną rękę.
