Laurus
– Wawrzyn
Laurus
nobilis – Wawrzyn – laur szlachetny to niegdyś dość
popularna, a dziś prawie zupełnie zapomniana roślina, którą
można bez problemu uprawiać w mieszkaniach. Jest drzewem zawsze
zielonym, osiągającym wysokość od 8 do metrów, o liściach
sztywnych, skórzastych, używanych jako popularna przyprawa
kulinarna. Kwiaty lauru są niepozorne i nie przedstawiają wartości
ozdobnej. Na jednych drzewach pojawiają się tylko męskie, na
innych zaś wyłącznie żeńskie i te ostatnie rodzą sinoczarne
pestkowce.
Występowanie:
Jego ojczyzną są wybrzeża śródziemnomorskie i Azja Mniejsza,
gdzie do dziś występuje tak w stanie naturalnym, jak i w uprawie.
Surowiec:
dojrzałe owoce, liście.
Zawartość:
w owocach – około 20–25% zielonkawego oleju tłustego, w jego
skład wchodzą trójglicerydy kwasu laurowego, olejki eteryczne (do
0,7%) i żywice; w liściach – dodatkowo: związki fenolowe.
Działanie
i zastosowanie: Laur to nie tylko przyprawa, lecz również –
chociaż o niezbyt wielkim znaczeniu – roślina lecznicza. Przede
wszystkim wykorzystuje się dojrzałe owoce, z których uzyskuje się
olej tłusty. Liście mają właściwości przeciwgnilne,
bakteriobójcze i bakteriostatyczne.
Z
oleju pozyskiwanego z owoców przyrządza się mazidła i maści
rozgrzewające, uśmierzające ból oraz powodujące rozszerzenie
drobnych naczyń krwionośnych i miejscowe zaczerwienienie skóry.
Stosuje się je przy leczeniu reumatyzmu.
Natomiast
wartość lecznicza liści jest jeszcze bardziej znikoma, chociaż
wspomnieć należy, iż dość korzystnie działają w przypadku
zaburzeń trawienia i łagodzą wzdęcia, zaś żute usuwają
nieprzyjemną woń z ust.
Biorąc
to wszystko pod uwagę muszę zaznaczyć, iż winno się je dodawać
do potraw nie tylko po to, aby wzbogacić ich smak i aromat.
Porady zamieszone w tym leksykonie nie mają na celu zastąpienia medycznych porad lekarza. Skonsultuj się więc z nim, zanim zastosujesz propozycje tu przedstawione. Autor nie ponosi odpowiedzialności za szkody, straty lub choroby spowodowane leczeniem się na własną rękę.
Powrót do zakładek:
