Lycopodium
– Widłak
Lycopodium
clavatum – Widłak goździsty to bylina o czołgających się
pędach. Pędy widłaku pokryte są gęsto drobniutkimi,
równowąskolancetowatymi listkami. Wierzchołki pędów wieńczą
białe, okazałe kłosy zarodnikowe.
Występowanie:
Umiarkowana strefa klimatyczna Europy i Azji, widłak rośnie w
lasach sosnowych i na wrzosowiskach. Obecnie podlega w Polsce ścisłej
ochronie.
Surowiec:
leczniczy stanowią pędy oraz zarodniki widłaka.
Zawartość:
m.in. związki tłuszczowe i sole mineralne.
Działanie
i zastosowanie: Zarodników owych można – według zaleceń
medycyny ludowej – używać jako zasypki na miejsca zranione i
oparzone. Wyciągi wodne z pędów stosowane są w leczeniu chorób
układu moczowego i zapalenia trzustki.
Lycopodium
selago, syn.: Huperzia selago to roślina niewielka, wieloletnia,
zimozielona, o pokroju krzaczastym. Pędy rośliny osiągają długość
5–25 cm, a są one gęsto pokryte spiralnie na nich ułożonymi
listami. Roślina rozmnaża się przez wysiew zarodników.
Występowanie:
Europa i Azja na obszarach leśnych, w północnych rejonach
kontynentów, dochodząc do granicy tundry, ale także i w Karpatach.
Surowiec:
ziele.
Zawartość:
alkaloidy (selagina, likopodyna, pseudoselagina, selagina,
akryfolina), flawonoidy, glikozydy.
Działanie
i zastosowanie: Jeśli ktoś wypije wywar z ziela, potem napije się
alkoholu (wódki, wina czy piwa) wywoła bardzo nieprzyjemne reakcje
organizmu. Pojawią się niemiłe objawy, takie jak ślinotok, silne
poty, drżenie mięśni, osłabienie. Wodne wyciągi z ziela
opisywanej rośliny mogą mieć pewne znaczenie w leczeniu
alkoholizmu, ale nie wolno ich stosować bez wiedzy i zgody lekarza.
Porady zamieszone w tym leksykonie nie mają na celu zastąpienia medycznych porad lekarza. Skonsultuj się więc z nim, zanim zastosujesz propozycje tu przedstawione. Autor nie ponosi odpowiedzialności za szkody, straty lub choroby spowodowane leczeniem się na własną rękę.
Powrót do zakładek:
