Zea
– Kukurydza
Zea
mays – Kukurydza zwyczajna należąca do rodziny traw to jedyne
zboże pochodzenia amerykańskiego. Jest to okazała roślina roczna,
o wysokich i masywnych źdźbłach, porośniętych dużymi
równowąskimi liśćmi. Kwiaty ma dwojakiego rodzaju – męskie,
skupione na szczytach łodyg w wiechowate kwiatostany i żeńskie,
zebrane w kwiatostany kolbowe, wyrastające z kątów liści. Owoc to
ziarniak.
Występowanie:
Dzikie egzemplarze nie znane. Od najdawniejszych czasów znana w
Ameryce Środkowej; w innych częściach świata powszechnie
spotykana w uprawie.
Surowiec:
znamiona wraz z szyjkami słupków.
Zawartość:
tłuszcze, sole mineralne, olejek eteryczny, sitosterol,
stigmasterol, saponiny, gorycz, witamina C, garbniki i cukry.
Działanie
i zastosowanie: Kukurydza jednak to nie tylko bardzo wartościowe
zboże, ale także roślina o pewnym (choć niezbyt wielkim działaniu
leczniczym). Odwar ze znamion (1 łyżkę stołową rozdrobnionego
suszu zalać 1 szklanką wody, gotować pod przykryciem 3–5 minut,
przecedzić, w razie potrzeby pić 2–4 razy dziennie po 2/3
szklanki) zalecany jest jako specyfik żółcio– i moczopędny.
Stosuje się go w zapaleniu nerek, kamicy moczowej, zapaleniu
wątroby, zbyt skąpym wydzielaniu żółci, zapaleniu pęcherzyka
żółciowego i przewodów żółciowych, ponadto również w
zapaleniu pęcherza moczowego i cewki moczowej, zapalenia gruczołu
krokowego (prostata) i w kamicy moczowej.
Ustilago
maydis – Głownia kukurydzy – grzyb porażający kolby
kukurydzy – ma takie samo działanie i zastosowanie jak sporysz,
pasożytujący na życie.
Porady zamieszone w tym leksykonie nie mają na celu zastąpienia medycznych porad lekarza. Skonsultuj się więc z nim, zanim zastosujesz propozycje tu przedstawione. Autor nie ponosi odpowiedzialności za szkody, straty lub choroby spowodowane leczeniem się na własną rękę.
Powrót do zakładek:
