Rozdział IV. Wierzenia eschatologiczne w Islamie.
Śmierć
„Gdziekolwiek byście byli, dosięgnie was śmierć,
nawet gdybyście byli na wyniosłych wieżach”.
(Koran IV, 78 – J.B.)
Najbardziej przełomową, a co najważniejsze nieuniknioną, chwilą dla człowieka jest śmierć.
„Ibn Omar powiedział: Wysłannik Allaha ujął mnie za ramię i rzekł: „Żyj na tym świecie, jakbyś był obcy lub przyjezdny”.1
Chociaż życie fizycznego ciała ustaje, a ono samo podlega zniszczeniu, to oddzielony odeń element duchowy trwa nadal, przenosząc na „tamtą stronę” jedyny bagaż, jaki wolno mu z tego świata zabrać ze sobą: zasługę i winę. O życiu odłączonej duszy mówi Koran:
„I nie uważaj tych, którzy zostali zabici na drodze Boga,
za umarłych.
Przeciwnie, oni są żyjący!”
(Koran III, 169 – J.B.)
Muzułmanie mają pewność, że śmierć nie jest końcem istnienia, i ostatnim momentem życia, ani nawet głębokim snem, po którym się obudzą dopiero w Dniu Zmartwychwstania, lecz przejściem w inne życie, w życie nigdy się nie kończące, w którym można doświadczać nigdy nie kończących się radości i rozkoszy, bądź rozpaczy i nieskończonych cierpień.
Po tym, gdy dusza opuści martwe ciało, zostaje osądzona. Wszystkie czyny człowieka, zarówno dobre jak i złe zostają ujawnione:
„On posiada klucze do tego, co skryte;
zna je tylko On sam.. (...)
i nie ma niczego (...)
co nie byłoby zapisane w Księdze jasnej.
On jest tym, który zabiera was podczas nocy.
On wie, co wy zdobywacie w ciągu dnia;
w dzień przywołuje was do życia,
aby został wyznaczony termin.
Potem do Niego powrócicie.
Wtedy On obwieści wam to, co czyniliście. (...)
On posyła ku wam stróżów
A kiedy do któregokolwiek z was przychodzi śmierć,
Nasi wysłannicy wzywają go,
a oni nigdy nie zawodzą.
Następnie oni są oddawani Bogu,
ich Władcy prawdziwemu.
Czyż nie do Niego należy sąd?
On jest najszybszy w rachunku!”
(Koran VI, 59–62 – J. B.)
Tak więc dusza ludzka w chwili śmierci stając przed Allahem uświadamia sobie z całą ostrością wszystkie czyny popełnione za życia w ciele. Jest to możliwe dzięki przedstawieniu jej Księgi Czynów, w której zapisano wszystko, nawet najtajniejsze myśli i pragnienia.
W momencie śmierci dusza człowiecza staje niejako naga przed swoim Stwórcą. Temu, co zostało zapisane w Księdze nie da się zaprzeczyć.
W chwili śmierci kończy się możliwość jakiejkolwiek zmiany swojego losu, ponieważ nadszedł kres zasługi i winy, co wynika z dwu przyczyn. Po pierwsze: dusza odłączana od ciała nie jest już pełnym, takim jaki powstał w zamyśle Bożym, w chwili stwarzania, człowiekiem. Pozbawiona materialnej formy, z którą tworzyła psychofizyczną jedność, nie może działać. Po drugie: czas na dokonanie wyboru pomiędzy Bogiem a Szatanem, skończył się.
Wówczas kończy się również miłosierdzie Allaha, a zaczyna sprawiedliwość. Ponieważ jednak Bóg jest dobry, może wybaczyć występek popełniony ze słabości, za który okazano skruchę. Nigdy jednak nie daruje, gdy człowiek dopuścił się czegoś ze złej woli, w pełni świadomie i dobrowolnie, bez żalu i poprawy w przyszłości. Teraz rozpoczyna się dalsza część egzystencji, trwająca od momentu wyroku, aż do Dnia Zmartwychwstania, będącego jednocześnie Dniem Sądu i Dniem Ostatnim.
_________________________________________
1 Hadis nr 40 [w:] A. A. Issa, Komentarz czterdziestu hadisów Nałałija, brak miejsca wydania, 1999, s. 130
© Andrzej Juliusz Sarwa 2018
Książkę w wersji papierowej można kupić
w Polsce:
za granicą:
Książkę w wersji elektronicznej (epub, mobi) można kupić tutaj:
