Benedyktyńskie duchy i zjawy a takoż i zdarzenia nadzwyczajne, przepowiednie, znaki
W dziele ks. Jana Gajkowskiego1 noszącego tytuł: „Benedyktynki sandomierskie” można odnaleźć kilka bardzo intrygujących informacji. Oto one:
„Za czasów księstwa2 Tarłówny kronika notuje w klasztorze różne cudowne wydarzenia które miały miejsce i wówczas i wcześniej, a zasługują na przytoczenie dlatego, że charakteryzują dobrze nastrój duchowny zgromadzenia. Miano więc widywać jakąś zakonnicę po śmierci. Fakt długiego konania pewnej zakonnicy, tak iż ją przenoszono z miejsca na miejsce, żeby prędzej umarła, zgromadzenie tłumaczyło sobie tym, iż z żadną przełożoną nie mogła się zgodzić. Według opowiadania Tarłówny, zaczerpniętego z tradycji, miał przemówić do pewnej zakonnicy krucyfiks, wiszący pomiędzy konfesjonałami, miał też przemówić i Pan Jezus Miłosierny, będący na chórze, do panny Dębińskiej. Kiedy raz przyprowadzono opętaną przez złego ducha do kościoła i zgromadzenie się modliło na jej intencję i śpiewało ,,Sub tuum praesidium” przed ołtarzem, bies opuścił nieszczęśliwą, lecz przez zemstę zapalił kopułę. Pewna zakonnica, sprawująca urząd podskarbianki w klasztorze, przywiązała się do kapelana, a on do niej. Kiedy to spostrzeżono, zakonnicy odjęto urząd, a kapelana wydalono. Później, gdy ten kapelan został proboszczem, ukazał mu się trup w welonie benedyktyńskim. W trupie tym poznał ksiądz siostrę, którą kochał. Posłał się zapytać o jej zdrowie i dowiedział się, że umarła. Anna (chyba Marianna Tymińska albo Maryna zmarła 1680) miała się pokazać w płaszczu jasnym, niebieskim, haftowanym hostiami i powiedzieć, że ten płaszcz dany przez ksienię Gniewoszównie (za którą wiele bardzo mszy św. odprawiono), ona od Boga otrzymała. Miał też za Tarłówny przemówić obraz Matki Boskiej na sali w oknie do panny Brzezińskiej, (której życie drukowane). Gertruda zaś Raczyńska i inne zakonnice miały słyszeć za tejże ksieni w grobku Matki Boskiej przed Św. Anną głośne śpiewanie.3
Ale najbardziej intrygującą i jednocześnie tajemniczą spośród sandomierskich benedyktynek była Krystyna Brzezińska, której jest poświęcony kolejny rozdział.
_________________
1Ks. Jan Kanty Gajkowski (1866-1919) - kapłan, pisarz, społecznik, profesor Seminarium Duchownego w Sandomierzu.
2Księstwo - chodzi o okres rządów ksieni będącej w zakonach żeńskich odpowiednikiem opata z zakonów męskich. Opaci mają prawo używania infuły i pastorału.
3Ks. Jan Gajkowski, Benedyktynki sandomierskie, Sandomierz 1917, s. 62-63.
© Andrzej Juliusz Sarwa 2018
Książkę w wersji papierowej można kupić tutaj:
Książkę w wersji elektronicznej (epub, mobi) można kupić tutaj:
