Phaseolus – Fasola

Phaseolus – Fasola

Phaseolus vulgaris – Fasola zwyczajna została udomowiona przez Indian na długo przed podbojem tych ziem przez hiszpańskich i portugalskich konkwistadorów. Zresztą ci ostatni rychło docenili zalety fasoli i sprowadziwszy jej nasiona do Starego Świata, przyczyniając się do rozpowszechnienia uprawy tej rośliny na skalę towarową nie tylko na kontynencie europejskim, ale również w Afryce i Azji.

Fasola zwyczajna tworzy dwie podstawowe odmiany: niską i tyczkową. Jest to roślina roczna, mogąca osiągać dość znaczną długość pędów (u odmian tyczkowych, oczywiście), bo nawet do 2,5–3 metrów. Liście ma duże, a kwiaty zbudowane jak u wszystkich motylkowych, bo do tej właśnie rośliny należy.

W zależności od odmiany kwiaty mogą mieć różne kolory: biały, czerwony, kremowy, czy fioletowy. Podobnie zresztą i nasiona mają rozmaite barwy: od białe, przez zielonkawą, do ciemnofioletowej i czarnej. Nasiona tkwią po kilka w strąkach prostych, bądź podgiętych, osiągających spore rozmiary.

Występowanie: Jej ojczyzną jest Ameryka Środkowa i Południowa, w uprawie znajduje się na całym świecie.

Surowiec: dojrzałe strąki.

Zawartość: m.in.: arginina, asparagina, skrobia, sole mineralne i nieco witaminy C.

Działanie i zastosowanie: Częściami jadalnymi fasoli zwyczajnej są zarówno nasiona w fazie pełnej dojrzałości, jak i niedojrzałe, delikatne strąki. Ale fasola to nie tylko roślina warzywna, ma ona pewne – aczkolwiek niewielkie – znaczenie lecznicze. Wywar (1 łyżkę stołową rozdrobnionego suszu zalać 1 szklanką wrzątku i gotować pod przykryciem 5–7 minut, przecedzić, pić 3 razy dziennie po 1 szklance) ze strąków działa moczopędnie, a ponadto w sposób zauważalny obniża poziom cukru we krwi. Jego stosowanie zaleca się w cukrzycy, chorobach nerek i pęcherza moczowego, nadciśnieniu tętniczym, wreszcie przy osłabieniu mięśnia sercowego.

Ususzone i zmielone na mąkę nasiona fasoli znajdują zastosowanie przy leczeniu egzemy, ran, oparzeń i odmrożeń. Mączką ową należy po prostu posypać chore miejsce na skórze.

Inne gatunki:

Phaseolus aureus – Fasola złota jest rośliną jednoroczną. Jej ojczyzną jest Japonia, Malezja i Chiny. Dorasta do 100–150 centymetrów wysokości, kwiaty motylkowe – złociste, albo złocistolila. Owoc to długi strąk, wewnątrz którego znajdują się małe żółte nasiona To właśnie one są jadalne. Ich spożywanie zalecane jest przy leczeniu zaburzeń gospodarki lipidowej.

Phaseolus coccineus – Fasola wielokwiatowa to bardzo wielka, dorastająca do 4 metrów wysokości roślina roczna. Pochodzi z Ameryki Środkowej. Liście ma trójlistkowe, kwity motylkowe o barwie czerwonej. Jadalne i smaczne są nasiona. Zaleca się je w leczeniu hipercholesterolemii.

Phaseolus lunatus – Fasola półksiężycowata. Jest to roślina roczna, na ogół niska. Liście ma trójlistkowe, okazałe, kwiaty motylkowe skupione duże kwiatostany. Owoc to strąk, we wnętrzu którego znajdują się nasiona. Niedojrzałe strąki są jadalne, a przyrządza się je tak samo jak fasolę szparagową. Również jadalne są nasiona. Strąki zaleca się pomocniczo w leczeniu cukrzycy, natomiast nasiona w leczeniu hipercholesterolemii. Ojczyzną rośliny są tropiki Ameryki Południowej.

Porady zamieszone w tym leksykonie nie mają na celu zastąpienia medycznych porad lekarza. Skonsultuj się więc z nim, zanim zastosujesz propozycje tu przedstawione. Autor nie ponosi odpowiedzialności za szkody, straty lub choroby spowodowane leczeniem się na własną rękę.

Powrót do zakładek:

P

Wielki leksykon roślin leczniczych