Pimenta
– Pimenta, korzennik, angielskie ziele
Pimenta
officinalis, syn.: Pimenta dioica, Eugenia pimenta – Pimenta,
nosząca poprawną botaniczną nazwę korzennik lekarski, a
potocznie zwana angielskim zielem to niezbyt okazałe (10–12
metrów wysokości) drzewo. Jest to roślina zimozielona, o
jajowatolancetowatych, skórzastych liściach i niepozornych kwiatach
skupionych na wierzchołkach pędów w gęste, baldachowate
kwiatostany. Rodzi owoce typu jagody i to właśnie one posiadają
wartość użytkową, a konkretnie przyprawową, przejawiając
również niewielkie, słabe działanie lecznicze. Zbiera się je
przed osiągnięciem dojrzałości, ale gdy są już całkowicie
wykształcone i posiadają odpowiednią wielkość. Po wysuszeniu
nabierają brązowej barwy.
Występowanie:
Ameryka Południowa i Środkowa, oraz pobliskie archipelagi,
charakteryzujące się gorącym klimatem.
Surowiec:
owoce.
Zawartość:
olejek lotny o charakterystycznym „korzennym” zapachu. Z jego
składu wyodrębnić można m.in.: eugenol, cyneol, felandren i
kariofylen.
Działanie
i zastosowanie: Znaczenie lecznicze pimenty jest niewielkie. Ma ona
zastosowanie w przypadku niezbyt ciężkich dolegliwości ze strony
przewodu pokarmowego, spowodowanych zaburzeniami
żołądkowo–jelitowymi. Odwar (1 łyżeczkę do herbaty owoców,
zalać 1 szklanką wody, podgrzać do zawrzenia, gotować pod
przykryciem 4–5 minut, aż odwar „naciągnie”, pity 2–3 razy
dziennie po 1/2 szklanki stosuje się do leczenia zaburzeń trawienia
– wzdęć, nadmiernej fermentacji jelitowej, nieżytu żołądka i
jelit, w niestrawności i wzdęciach. Ponadto można go pomocniczo
podawać przy wystąpieniu biegunki (niezbyt ciężkiej) i w
wyczerpaniu nerwowym..
Pimenta
– „angielskie ziele” ma za to bardzo poważne i szerokie
zastosowanie jako przyprawa kulinarna i w polskiej kuchni jest
stosowana powszechnie i chętnie.
Można
ją dodawać do wołowiny, wieprzowiny, baraniny, drobiu, dziczyzny.
Dalej – do ryb, zup (np. jarzynowej, fasolowej, pomidorowej i
rosołu), sosów, galarety, niektórych potraw z warzyw, do ogórków
konserwowych i innych marynat.
Warte
podkreślenia będzie i to, iż – w niewielkich ilościach! –
„angielskie ziele można dodawać i do słodkich potraw jak np.
ciast (głównie pierników) i kompotów.
Porady zamieszone w tym leksykonie nie mają na celu zastąpienia medycznych porad lekarza. Skonsultuj się więc z nim, zanim zastosujesz propozycje tu przedstawione. Autor nie ponosi odpowiedzialności za szkody, straty lub choroby spowodowane leczeniem się na własną rękę.
Powrót do zakładek:
