Psoralea
– Psoralea
Psoralea
drupacea – Psoralea pestkowiec, a w języku kazachskim
ak–kuraj, to roślina trwała, podobnie jak i inne rośliny rosnące
na pustyniach i suchych stepach, posiadająca długi korzeń. U
opisywanej rośliny ma on średnicę 5 centymetrów, a długość od
2 do 4 metrów.
Część
nadziemna dorasta do od 0,5 do 2 metrów wysokości Liście ma
okrągławe lub owalne. Kwiatki natomiast biało–liliowe zebrane w
„kiściowate” kwiatostany. Po przekwitnięciu wiążą się z
nich niewielkie owoce typu strąka.
Występowanie:
rośnie w Azji Środkowej i południowym Kazachstanie.
Surowiec:
strąki, nasiona.
Zawartość:
W pędach zielnych i liściach tej rośliny znajduje się związek
sterydowy drupacyna, poza tym jeszcze wysychający olej tłusty,
białka, smoły i cukry.
Działanie
i zastosowanie: Od wieków pasterze owoce tamtych terenów wiedzieli,
że wypasanie owiec w gęstych rozległych zaroślach ak–kuraja
powoduje bezpłodność samic, bądź doprowadza do poronienia, te
które były już kotne.
Strąki
psorelei były znane i cenione przez średniowieczną medycynę
arabską.
Wyciągi
z nasion mają zastosowanie w leczeniu dolegliwości ze strony nerek,
biegunki, stanów zapalnych pęcherza, impotencji, astmy i łysienia.
Jak
z powyższego wynika psoralea jest środkiem poronnym, dlatego nie
wolno się nią leczyć bez zgody lekarza, ściśle stosując się
dawek przez niego zaleconych.
Inne
gatunki:
Psoralea
corylifolia – Psoralea leszczynolistna rosnąca w Indiach,
zawiera furokumaryny, które są odpowiedzialny za leczenie bielactwa
nabytego.
Proralea
esculenta – gatunek północnoamerykański ma jadalne bulwy,
których spożywanie zalecane jest w diecie odchudzające.
Porady zamieszone w tym leksykonie nie mają na celu zastąpienia medycznych porad lekarza. Skonsultuj się więc z nim, zanim zastosujesz propozycje tu przedstawione. Autor nie ponosi odpowiedzialności za szkody, straty lub choroby spowodowane leczeniem się na własną rękę.
Powrót do zakładek:
