Ribes
– Porzeczka
Ribes
nigrum – Porzeczka czarna to chyba wszystkim znany krajowy
krzew owocowy. Pędy ma sztywne, wyprostowane, rozgałęziające się.
Pokrywają je dość duże 3–5–klapowe liście. Kwiaty porzeczki
są małe, zielonkawożółtawe i niedekoracyjne. Po przekwitnięciu
wiążą się w smaczne, odznaczające się charakterystycznym
zapachem czarne jagody.
Występowanie:
strefa klimatu umiarkowanego Europy i Azji.
Surowiec:
owoce, liście.
Zawartość:
w owocach – garbniki, pektyny, sole mineralne (żelazo i potas),
witaminy z grupy B, C, P, prowitamina A, kwasy organiczne i cukry; w
liściach – sole mineralne (magnez i bor), witamina C, prowitamina
A, kwasy organiczne, garbniki, flawonoidy i olejek eteryczny.
Działanie
i zastosowanie: Napar z liści czarnej porzeczki to dość skuteczny
środek moczopędny zalecany w chorobach krążenia, serca i
obrzękach o różnym pochodzeniu. Korzystnie wpływający także na
korę nadnerczy, dobroczynnie oddziałujący na błonę śluzową
żołądka i jelit, zalecany w kamicy nerkowej i zapaleniu pęcherza
moczowego. Herbatka owa jest również środkiem przeciwzapalnym.
Świeży
sok wyciśnięty z owoców zalecany jest w zaburzeniach trawienia.
Ten sam sok połączony w równych proporcjach z miodem pszczelim
(zażywać 3 razy dziennie po łyżeczce do herbaty) to środek
wykrztuśny zalecany także w nieżycie górnych dróg oddechowych.
Kąpiele
w wywarze z liści czarnej porzeczki mają działanie wzmacniające i
odświeżające, a także dezynfekujące skórę.
Co
mówią stare księgi?
„Powidła
smażone z cukrem lub miodem, smak mają przyjemny, nader pomocne są
w zapaleniach gardła (...). Odwar z liści i młodych gałązek
służy na krwawą biegunkę bydląt. Liście moczone w occie dają
jej kolor żółty i smak podobny do wódki francuskiej. Pączki
włożone do piwa przy korkowaniu onego 1–2 na butelkę udzielają
mu przyjemnego smaku. Drzewo gotowane z wodą daje odwar któren
przykładany na podagryczne obrzękłości uśmierza boleść i
leczy. Herbata z młodych liści mocno porusza poty i urynę pędzi.”
(Józef Gerald-Wyżycki, dz. cyt., t. I, s. 182–183)
Inne
gatunki:
Ribes
americanum – Porzeczka amerykańska, dzika
czarna porzeczka, amerykańska czarna porzeczka – również
rodzi czarne owoce. Ma znaczenie wyłącznie dietetyczne, ze względu
na sporą zawartość w owocach witaminy C, prowitaminy A, kwasów
organicznych, cukrów i soli mineralnych. Spożywanie jej świeżych,
lub przetworzonych owoców zaleca się w przeziębieniu, grypie,
anginie.
Ribes
aureum – Porzeczka złota – jest to porzeczka amerykańska
rodząca czarne owoce. Ma znaczenie wyłącznie dietetyczne, ze
względu na sporą zawartość w owocach witaminy C, prowitaminy A,
kwasów organicznych, cukrów i soli mineralnych. Spozywanie jej
świeżych lub przetworzonych owoców zaleca się w przeziębieniu,
grypie, anginie.
Ribes
nigrum x Grossularia reclinata – Porzeczkoagrest – mieszaniec
porzeczki czarnej i agrestu sztucznie wyhodowany przez człowieka. Ma
znaczenie wyłącznie dietetyczne, ze względu na sporą zawartość
w owocach witaminy C, prowitaminy A, kwasów organicznych, cukrów i
soli mineralnych. Spożywanie jej świeżych, lub przetworzonych
owoców zaleca się w przeziębieniu, grypie, anginie.
Ribes
petraeum – Porzeczka skalna – rodzi czerwone owoce –
gatunek europejski. Ma znaczenie wyłącznie dietetyczne, ze względu
na sporą zawartość w owocach witaminy C, prowitaminy A, kwasów
organicznych, cukrów i soli mineralnych. Spożywanie jej świeżych,
lub przetworzonych owoców zaleca się w przeziębieniu, grypie,
anginie.
Ribes
rubrum – Porzeczka czerwona – rodzi czerwone owoce, gatunek
europejski. Ma znaczenie wyłącznie dietetyczne, ze względu na
sporą zawartość w owocach witaminy C, prowitaminy A, kwasów
organicznych, cukrów i soli mineralnych. Spożywanie jej świeżych,
lub przetworzonych owoców zaleca się w przeziębieniu, grypie,
anginie.
Ribes
sanguineum – Porzeczka krwista – rodzi czerwone owoce;
gatunek europejski. Ma znaczenie wyłącznie dietetyczne, ze względu
na sporą zawartość w owocach witaminy C, prowitaminy A, kwasów
organicznych, cukrów i soli mineralnych. Spożywanie jej świeżych,
lub przetworzonych owoców zaleca się w przeziębieniu, grypie,
anginie.
Porady zamieszone w tym leksykonie nie mają na celu zastąpienia medycznych porad lekarza. Skonsultuj się więc z nim, zanim zastosujesz propozycje tu przedstawione. Autor nie ponosi odpowiedzialności za szkody, straty lub choroby spowodowane leczeniem się na własną rękę.
Powrót do zakładek:
