Tabebuia
– Lapacho (Ipe)
Tabebuia
impetiginosa, syn.: Tabebuia avellandeae – Lapacho, Ipe roxo,
Toheebo, Pau D'arco, to okazałe drzewo o szarej korze,
pierzastych liściach, przepięknych czerwonoliliowych kwiatach,
wiążących się po przekwitnięciu w długie na pół metra owoce
typu torebki. Drzewo w okresie wiosennego kwitnienia wygląda
przepięknie, jakby okryte czerwonoróżową pianą.
Występowanie:
Ameryka Środkowa i Południowa.
Surowiec:
Drewno i kora (wewnętrzna część).
Zawartość:
lapachol, naftochinon.
Działanie
i zastosowanie: „Wewnętrzna warstwa kory Lapacho od stuleci
używana jest jako środek przeciw ogromnej liczbie chorób, takich
jak: czyraki, blednica, zapalenie okrężnicy, biegunka, czerwonka,
moczenie nocne, gorączka, ból gardła, ukąszenie węża, rak
przełyku, nowotwór mózgu, jelit, rak płuc, prostaty, języka,
choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, owrzodzenie skóry,
zapalenie stawów, zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie prostaty
oraz zaburzenia krążenia krwi”. (Pit Keson, Leki bez tajemnic
czyli współczesne ziołolecznictwo chińskie, Łańcut 1996, s.
160)
Lapacho
wzmacnia układ odpornościowy organizmu, stosowane bywa z
powodzeniem jako specyfik oczyszczający organizm z toksyn
najrozmaitszego pochodzenia, wykazuje wybitne działanie
antynowotworowe.
Inne
gatunki:
Tabebuia
heterophylla – stosuje się w leczeniu kiły.
Tabebuia
incana – posiada działanie przeciwnowotworowe.
Tabebuia
insignic – stosuje się w leczeniu choroby wrzodowej żołądka
i dwunastnicy.
Tabebuia
neochrysantha – stosuje się w leczeniu choroby wrzodowej
żołądka i dwunastnicy.
Tabebuia
serratifolia – posiada działanie przeciwnowotworowe.
Porady zamieszone w tym leksykonie nie mają na celu zastąpienia medycznych porad lekarza. Skonsultuj się więc z nim, zanim zastosujesz propozycje tu przedstawione. Autor nie ponosi odpowiedzialności za szkody, straty lub choroby spowodowane leczeniem się na własną rękę.
Powrót do zakładek:
