Ungernia
– Ungernia
Ungernia
victoris – Ungernia Wiktora to roślina cebulowa, która ma
różny od większości roślin cykl rozwojowy: wczesną wiosną
pojawiają się liście, które latem usychają, a w ciągu 1–2
miesięcy po ich uschnięciu pojawiają się bezlistne pędy
kwiatonośne, zwieńczone bardzo ładnymi kwiatostanami złożonymi z
licznych kwiatów o różnych kolorach (w zależności od gatunku) –
ceglastoczerwonych, różowych, żółtych, żółtaworóżowych. Z
wszystkich przedstawicieli rodzaju największe znaczenie praktyczne
ma ungernia Wiktora. Ta ungernia ma dość duże cebule, z których
wyrastają długie (do 30 cm) tępo zakończone liście. Pojawiają
się one w połowie lutego, a w końcu maja usychają. Wówczas
pojawiają się pędy kwiatostanowe, wysokie na 12–30 cm. Kwiatki
są żółtaworóżowe. Owocem jest torebka z czarnymi, płaskimi
nasionami w środku
Występowanie:
jest to endemit występujący na niewielkim obszarze Uzbekistanu i
Tadżykistanu. Rośnie na wysokości 600–800 metrów, czasem
spotyka się go wyżej, nawet i na 2700 metrów n. p. m Rośnie
głównie na zboczach górskich i w dolinach, a nawet w szczelinach
skalnych.
Surowiec:
cebule.
Zawartość:
alkaloidy – galantamina, likoryna, pankratyna, gordenina,
narwedyna.
Działanie
i zastosowanie: Z ungernni produkuje się leki mające zastosowanie w
leczeniu przewlekłych i ostrych zapaleniach płuc i bronchitu.
Inne
gatunki:
Ungernia
sewercowii – Ungernia Sewercowa – działanie i zastosowanie
zbliżone do ungernii Wiktora.
Ungernia
trisfaera – Ungernia trójkulista – działanie i zastosowanie
zbliżone do ungernii Wiktora.
Porady zamieszone w tym leksykonie nie mają na celu zastąpienia medycznych porad lekarza. Skonsultuj się więc z nim, zanim zastosujesz propozycje tu przedstawione. Autor nie ponosi odpowiedzialności za szkody, straty lub choroby spowodowane leczeniem się na własną rękę.
Powrót do zakładek:
