Uncaria
– Czepota
Uncaria
gambir – Czepota gambir to półpnący krzew o błyszczących,
jajowatokształtnych liściach. Kremoworóżowe, białoróżowe, lub
różowe niewielkie kwiaty zebrane są w główkowate kwiatostany. Po
przekwitnięciu z kwiatów wiążą się owoce typu torebki.
Występowanie:
Malezja.
Surowiec:
liście i kora.
Zawartość:
dużo garbników, katechiny, prowitamina A, witamina C, wreszcie sole
mineralne.
Działanie
i zastosowanie: Czepota ma niewielkie zastosowanie lecznicze. Liście
gambiru dodaje się do betelu, do „prymki” którą się żuje.
Surowiec
zielarski stanowią liście i kora z młodych gałązek. Posiadają
one działanie przeciwzapalne i ściągające.
Napar
z 1 łyżeczki do herbaty wysuszonych liści (lub wywar z kory) i 1
szklanki wrzącej wody (parzyć pod przykryciem około 15 minut, pić
po 1/4 szklanki 2–3 razy dziennie, o ile zachodzi taka potrzeba),
to niezły środek przeciwbiegunkowy, stosowany również w leczeniu
nieżytu żołądka i jelit. Dalej – w chorobie wrzodowej żołądka
i dwunastnicy.
Zewnętrznie
ten sam napar (albo odwar z kory) stosuje się do płukania jamy
ustnej, dziąseł i gardła w ich stanach zapalnych. W przypadku
wyczerpania fizycznego i psychicznego zaleca się kąpiel w tymże
naparze. Przy okazji taka kąpiel oczyszcza skórę.
Inne
gatunki:
Uncaria
guianensis – pnącze pochodzące z Peru, bardzo blisko
spokrewnione z Uncaria tomentosa – działanie i zastosowanie ma
podobne do tego ostatniego, ale o wiele słabsze.
Uncaria
tomentosa – Koci pazur, vilcacora, uña de gato – „Vilcacora
(Uncaria tomentosa), zwana również Una de Gato, to
pokaźnych rozmiarów zdrewniałe pnącze rosnące na dużych
wysokościach w lasach tropikalnych. Te wolno rosnące rośliny
potrzebują 20 lat, by osiągnąć dojrzałość, dochodzą jednak aż
do 30 metrów długości. Swoją charakterystyczną nazwę roślina
zawdzięcza umieszczonym u podstawy jej liści, przypominającym
pazurki kolcom, którymi przyczepia się do pnia drzewa. Indianie
Ashaninka gotują korę i korzeń pnącza, otrzymując w rezultacie
uzdrawiający wywar. (...) tylko Uncaria tomentosa, która rośnie w
wyższych partiach, zawiera izopteropodinę, która (...) wykazuje
najwyższą aktywność w pobudzaniu systemu immunologicznego. (...)
vilcacora może być pomocna w leczeniu raka, artretyzmu, zapalenia
kaletki, reumatyzmu, opryszczki narządów płciowych, półpaśca,
alergii, wrzodów, cukrzycy, zapalenia drożdżakowego, syndromu
chronicznego zmęczenia, tocznia, objawów przedmiesiączkowych,
nieregularności w przebiegu okresu u kobiet, zatrucia
środowiskowego, wielu zaburzeń układu pokarmowego i trawiennego,
depresji oraz zaburzeń płynących z zakażenia wirusem HIV. (...)
Artykuły mówią o sukcesach dra Keplingera w leczeniu alergii,
zapalenia oskrzeli o podłożu nerwowym, opryszczki narządów
rodnych oraz półpaśca tymże ekstraktem. Co bardziej interesujące
jednak, wspomina się tam o jego sukcesie w leczeniu AIDS i raka.
Wydaje się, że dr Keplinger zdołał powstrzymać rozwój zarówno
choroby AIDS jak i raka u większości swoich pacjentów, przy użyciu
samego tylko wyciągu z vilcacory oraz w połączeniu z AZT. Ustalił
on również, że vilcacora łagodzi wiele bolesnych skutków
ubocznych występujących w leczeniu metodą AZT, a także podobnych
efektów leczenia chemioterapią i naświetlaniem.
Doktor
Keplinger wyizolował z korzenia vilcacory wiele alkaloidów, z
których cztery wydatnie pobudzają system immunologiczny,
zwiększając fagocytozę, czyli zdolność białych ciałek krwi i
makrofagów do atakowania, otaczania i trawienia szkodliwych
mikroorganizmów, ciał obcych i resztek pokarmowych.
Najaktywniejszym immunologicznie alkaloidem jest izopteropodina. Poza
nią wyodrębniono jeszcze inny alkaloid, zwany rynkofiliną.
Alkaloid ten badano w Szkole Chińskiej Medycyny Tradycyjnej w
Szanghaju. Z badań tych wynika, że rynkofilina wykazała zdolność
do zahamowywania gromadzenia się płytek krwi i zakrzepin, co
sugeruje, że może ona być użyteczna w zapobieganiu udarom i przy
zmniejszaniu ryzyka ataku serca poprzez obniżenie ciśnienia krwi,
wzmożenie cyrkulacji krwi oraz zahamowanie zarówno tworzenia się
płytek na ścianach tętnic, jak i tworzenia się zakrzepów krwi w
mózgu, sercu i tętnicach. Zażywanie vilcacory ma zatem również
zbawienny wpływ na układ sercowo–naczyniowy.
Rozległe
badania nad właściwościami vilcacory (...) od ponad trzydziestu
lat prowadzi również polski zakonnik–misjonarz, ojciec Edmund
Szeliga. Pod jego kierownictwem działa w Limie, stolicy Peru,
Instytut Fitoterapii Andyjskiej, w którym w ciągu ubiegłych
trzydziestu lat leczyło się około trzydziestu tysięcy osób.”
(Internet: http://www.vilcacora.co.uk)
„Doświadczenia
kliniczne wykazują, że roślina ta bardzo dobrze spełnia rolę
antyutleniacza, ma działanie antyrakowe, a w sytuacji wystąpienia
choroby nowotworowej zapobiega przerzutom i powoduje ich regres (...)
Duże stężenie glikozydów charakterystyczne dla tej rośliny
sprawia, iż ma ona własności przeciwzapalne i antywirusowe,
wspomaga wytwarzanie białych ciałek krwi, stymuluje system
immunologiczny i wzmaga fagocytozę. Potęguje siły samoobronne
organizmu i prowadzi do znacznej poprawy stanu zdrowia nawet w
najpoważniejszych schorzeniach.” (Grzegorz Rybiński, Roman
Warszewski, Vilcacora leczy raka. Polski misjonarz o. Edmund Szeliga
zadziwił świat, Gdańsk 1999, s. 42–42).
Porady zamieszone w tym leksykonie nie mają na celu zastąpienia medycznych porad lekarza. Skonsultuj się więc z nim, zanim zastosujesz propozycje tu przedstawione. Autor nie ponosi odpowiedzialności za szkody, straty lub choroby spowodowane leczeniem się na własną rękę.
Powrót do zakładek:
