Bellis
– Stokrotka
Bellis
perennis – Stokrotka pospolita to niepozorna bylina. Liście
stokrotki, zebrane w różyczkę, są z kształtu łopatkowate. Z
pomiędzy nich wyrastają nagie, sztywne, wzniesione łodyżki
zwieńczone białymi, bądź białoróżowymi kwiatkami, które po
przekwitnięciu wiążą się w owoce typu niełupki.
Występowanie:
pospolita roślina krajowa.
Surowiec:
kwiaty.
Zawartość:
m.in. saponiny, gorycze, garbniki, śluz, olejek eteryczny, kwasy
organiczne (w tym: jabłkowy i winowy).
Działanie
i zastosowanie: Postacią leku jest napar z listków (1 łyżkę
stołową rozdrobnionego suszu zalewamy 1 szklanką wrzącej wody i
parzymy pod przykryciem 15–20 minut, następnie zaś przecedzamy i
w razie potrzeby pijemy 2–3 razy dziennie po 1/2 szklanki).
Herbatka owa korzystnie oddziałuje na pracę wątroby, poprawia
przemianę materii, wzmacnia drobne naczynia krwionośne, działa
moczopędnie i ogólnie wzmacniająco. Dalej – leczy nieżyt
żołądka i jelit, zalecany bywa jako środek pomocniczy w kuracji
zapalenia stawów. Może być też stosowana w kaszlu i katarze.
Zewnętrznie
leku owego używa się do płukania pochwy w przypadku upławów,
oczu ropiejących przy zapaleniu spojówek, okładów na oczy w
zapaleniu brzegów powiek, a także do nasiadówek w leczeniu żylaków
odbytu.
Medycyna
ludowa napar z kwiatów stokrotki uważa za specyfik pomocny w
leczeniu kamicy moczowej i nerkowej, obniżający ciśnienie krwi,
przywracający regularność miesiączkowania, wykrztuśny i
„czyszczący krew”.
Porady zamieszone w tym leksykonie nie mają na celu zastąpienia medycznych porad lekarza. Skonsultuj się więc z nim, zanim zastosujesz propozycje tu przedstawione. Autor nie ponosi odpowiedzialności za szkody, straty lub choroby spowodowane leczeniem się na własną rękę.
