Glaucium
– Siwiec
Glaucium
flavum – Siwiec żółty to roślina dwuletnia dorastająca do
30–50 centymetrów wysokości. Liście ma mięsiste, podługowato
jajowate, głęboko wcinane lirowate i pierzastodzielne. Kwiaty
natomiast żółte, albo oranżowożółtawe, podobne budową do
kwiatów maku polnego. Po przekwitnięciu wiążą się one w owoce
typu torebki (wąskiej i długiej do 25 cm) po dojrzeniu pękającej
i rozrzucającej nasiona wokoło. W całej roślinie znajduje się
żółty sok mleczny.
Występowanie:
Roślina krajowa spotykana na przydrożach i przychaciach. Rośnie on
na ubogich kamienistych glebach i na piaskach, szczególnie dużo
spotyka się go na pobrzeżu czarnomorskim.
Surowiec:
ziele.
Zawartość:
Ziele siwca żółtego zawiera żywice, śluz i gorycze, liczne
alkaloidy, z których najważniejszymi są glaucyna i protopina,
prócz tego 30 alkaloidów znajduje się w korzeniach rośliny.
Działanie
i zastosowanie: Glaucyna posiada wybitne działanie przeciwkaszlowe,
preparaty w których się ona znajduje zalecane są m.in.: w ostrym i
chronicznym bronchicie, astmie i kaszlu gruźliczym. Z ziela siwca
żółtego produkuje się bardzo skuteczny lek przeciwkaszlowy
działaniem zbliżony do kodeiny.
Inne
gatunki:
Glaucium
corniculatum – Siwiec pomarańczowy to roślina roczna mogąca
dorastać do 50 cm wysokości. Kwitnie na pomarańczowo. Liście ma
dwojakie – dolne pierzastodzielne, górne, łodygowe siedzące,
podługowato jajowate.
Występowanie:
Europa. W Polsce dość rzadki chwast ruderalny.
Działanie
i zastosowanie: takie samo jak siwiec żółty, tyle że jest ono
znacznie silniejsze niż u tego ostatniego. Siwiec pomarańczowy jest
rośliną trującą, dlatego nie wolno się nim leczyć bez wiedzy i
zgody lekarza.
Porady zamieszone w tym leksykonie nie mają na celu zastąpienia medycznych porad lekarza. Skonsultuj się więc z nim, zanim zastosujesz propozycje tu przedstawione. Autor nie ponosi odpowiedzialności za szkody, straty lub choroby spowodowane leczeniem się na własną rękę.
