Gomphocarpus
– Gomfokarpus (Charg)
Gomphocarpus
fruticosus – Gomfokarpus (Charg krzaczasty) to słabo
rozgałęziony półkrzew wysoki na 40–150 centymetrów. Jego
proste gałęzie i pędy pokryte są liśćmi o długości do 10
centymetrów mającymi kształtu podługowatolancetowate, szorstkie,
a nawet wręcz ostre. Kwiaty są niezbyt duże, ale nadzwyczaj
piękne. Mają barwę białą, a wyglądają jakby zostały zrobione
z wosku, dodatkową ozdobę stanowią bardzo ładne i okazałe
pylniki. Kwiaty zebrane są w kwiatostany. Owoce mają kształt
podługowatojajowaty, pokryte są miękkimi kolcami, a osiągają do
7 centymetrów długości, wewnątrz owych torebek znajdują się
nasiona.
Występowanie:
W zachodnim Kaukazie (w dawnej Kolchidzie) , w okolicy miasta Poti,
na pobrzeżu morskim i piaszczystych brzegach rzek można spotkać
roślinę, która zwraca na siebie uwagę zarówno swoimi
oryginalnymi kwiatami, jaki nie mniej oryginalnymi owocami. Można ją
spotkać na pobrzeżu śródziemnomorskim, w północnej Afryce, Azji
Mniejszej i na Bałkanach.
Surowiec:
ziele.
Zawartość:
glikozydy nasercowe romfotyna i uzarygennina.
Działanie
i zastosowanie: Jak wykazały badania romfotyna jest bardzo
farmakologicznie aktywna i ma podobne działanie do strofantyny K,
którą pozyskuje się z tropikalnej liany – strofantu Kombe.
Strofantyna
K jest kardenolidem o działaniu podobnym do działania alkaloidów
nasercowych naparstnicy.
W
„Ziołolecznictwie” pod redakcją Aleksandra Ożarowskiego tak
pisze na temat działania i zastosowania strofantyny K:
„Zarówno
uabainę (strofantynę G – kardenolid pozyskiwany z nasion
strofantu wdzięcznego – A.J.S.), jak i strofantynę K stosuje się
w sytuacjach, w których konieczne jest natychmiastowe zadziałanie
kardenolidu: w ostrej niewydolności krążenia, w ostrym obrzęku
płuc spowodowanym lewokomorową niewydolnością serca, ostrej
duszności napadowej, ostrej niewydolności krążenia podczas chorób
gorączkowych, silnej niemiarowości ponadkomorowej oraz w
trzepotaniu przedsionków. Gdy ostre objawy zostaną opanowane dalsze
leczenie prowadzi się stosując kardenolidy naparstnicowe podawane
doustnie.” (Ziołolecznictwo, pod red. doc. dra hab. Aleksandra
Ożarowskiego, Warszawa 1980, s. 252–253).
Porady zamieszone w tym leksykonie nie mają na celu zastąpienia medycznych porad lekarza. Skonsultuj się więc z nim, zanim zastosujesz propozycje tu przedstawione. Autor nie ponosi odpowiedzialności za szkody, straty lub choroby spowodowane leczeniem się na własną rękę.
