Hippophaë
– Rokitnik
Hippophaë
rhamnoides – Rokitnik zwyczajny to silnie rosnący krzew,
rzadziej niezbyt okazałe drzewko, osiągające wysokość od 2 do 5
m Rokitnik wydaje mnóstwo odrostów korzeniowych. Dość szybko
wokół macierzystego egzemplarza może powstać gąszcz krzewów.
Roślina
ma pień mocno rozkrzewiony, o licznych gałęziach pokrytych
wąskimi, nieco może przypominającymi wyglądem wierzbowe, liśćmi.
Ich wierzchnia strona, gładka i lśniąca, ma barwę
niebieskawozieloną, spodnia zaś srebrzystobiaławą.
Kwiaty
rokitnika, niepozorne, żółtej barwy, są zawsze jednopłciowe,
nasz bohater jest bowiem rośliną dwupienną. Oznacza to, iż na
egzemplarzach żeńskich wyrastają wyłącznie kwiaty żeńskie i
tam też potem wiążą się owoce. Na męskich zaś tylko męskie,
których jedynym zadanie jest dostarczanie pyłku dla zapłodnienia
kwiatów żeńskich.
Najpiękniej
prezentuje się rokitnik, gdy dojrzeją niezwykle liczne, dosłownie
oblepiające gałązki owoce. Mają one barwę jaskrawopomarańczową
i są widoczne z daleka.
Występowanie:
umiarkowana strefa klimatyczna Europy i Azji.
Surowiec:
owoce, nasiona, liście.
Zawartość:
w naowocni – prowitamina A, witaminy B1, B2, B6, C, E, F, P, PP,
cukry, kwasy organiczne, garbniki, sole mineralne, w nasionach –
olej tłusty.
Działanie
i zastosowanie: Olej tłusty pozyskiwany z nasion jest stosowany przy
leczeniu oparzeń, odmrożeń, egzemy, gruźlicy skóry, stanów
zapalnych błon śluzowych (głównie kobiecych narządów rodnych)
oraz choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy. Odwar z samych
nasion jest środkiem przeczyszczającym, natomiast herbatka z liści
przeciwbiegunkowym. Na koniec: odwar z owoców ma zastosowanie w
leczeniu chorób skóry. Sokiem owocowym z powodzeniem można
zastępować ocet.
Porady zamieszone w tym leksykonie nie mają na celu zastąpienia medycznych porad lekarza. Skonsultuj się więc z nim, zanim zastosujesz propozycje tu przedstawione. Autor nie ponosi odpowiedzialności za szkody, straty lub choroby spowodowane leczeniem się na własną rękę.
