Mandragora
– Mandragora
Mandragora
officinarum – Mandragora lekarska to bylina osiągająca 30
centymetrów wysokości. Jej organ trwały stanowi gruby, masywny,
rozgałęziający się korzeń. Liście ma dość duże, podługowate
do podługowatojajowatych. Kwiaty również spore, barwy
brudnobiałej, lub bladoniebieskiej, po przekwitnięciu wiążące
się w duże kuliste jagody żółtej barwy, wydające niemiły
zapach.
Występowanie:
Pochodzi z pobrzeży śródziemnomorskich.
Surowiec:
korzeń.
Zawartość:
alkaloidy, saponiny, garbniki, sole mineralne.
Działanie
i zastosowanie: W przeszłych stuleciach mandragorę uważano za
roślinę obdarzoną mocami magicznymi. Dziś posiada pewne
niewielkie zastosowanie lecznicze, wykorzystywane głównie przez
medycynę ludową.
Wyciąg
z korzenia to środek przeciwbólowy, żółciopędny i wykrztuśny,
wymiotny i przeczyszczający.
Ze
względu na toksyczne właściwości mandragory nie wolno się nią
leczyć bez wiedzy i zgody lekarza.
Porady zamieszone w tym leksykonie nie mają na celu zastąpienia medycznych porad lekarza. Skonsultuj się więc z nim, zanim zastosujesz propozycje tu przedstawione. Autor nie ponosi odpowiedzialności za szkody, straty lub choroby spowodowane leczeniem się na własną rękę.
Powrót do zakładek:
