Manihot
– Maniok
Manihot
esculenta, syn.: Jatropha manihot – Maniok jadalny, zwany też
gorzkim to dość okazały krzew mogący osiągać wysokość 3
metrów (zwykle trochę niższy). Liście ma długoogonkowe,
dłoniaste. Kwiaty nieduże, niedekoracyjne – oddzielnie męskie, i
oddzielnie żeńskie. Te ostatnie po przekwitnięciu wiążą się w
owoce typu oskrzydlonej torebki, wewnątrz której znajdują się
małe nasionka o brudnobiałej do brudnoszarej barwie. Organ trwały
rośliny stanowią okazałe bulwy korzeniowe osiągające ciężar od
2 do 5 kg.
Występowanie:
Maniok pochodzi z Brazylii, a uprawiany jest w tropikach Ameryki
Południowej, Afryki, aż po Nową Gwineę i niektóre wyspy Ocean
Spokojnego.
Surowiec:
bulwy.
Zawartość:
m.in. skrobia, cukry, białka i trujący glikozyd manihototoksyna.
Działanie
i zastosowanie: Manihototoksyna na skutek gotowania, pieczenia,
prażenia ulega rozkładowi, tak że bulwy tak spreparowane mogą być
spożywane lub przerabiane na lekkostrawną, dietetyczną mączkę
skrobiową.
Z
owej mączki wypieka się doskonały chleb, produkuje tapiokę, bądź
bulwy przerabia się na alkohol.
Maniok
prócz dietetycznego, nie posiada znaczenia leczniczego. Spożywanie
manioku zalecane jest osobom z nieprawidłową przemiana materii.
Inne
gatunki:
Manihot
dulcis – Maniok słodki dzielący się na dwie odmiany: Manihot
grahami i Manihot api – obydwie pochodzące z Brazylii – również
dostarcza jadalnych bulw.
Porady zamieszone w tym leksykonie nie mają na celu zastąpienia medycznych porad lekarza. Skonsultuj się więc z nim, zanim zastosujesz propozycje tu przedstawione. Autor nie ponosi odpowiedzialności za szkody, straty lub choroby spowodowane leczeniem się na własną rękę.
Powrót do zakładek:
