Prunella
– Głowienka
Prunella
vulgaris – Głowienka pospolita to niepozorna bylina. Organ
trwały głowienki stanowi pełzające kłącze. Z niego to wyrastają
bardzo liczne pędy. Porastające je liście są z kształtu
jajowatookrągławe o zaostrzonych końcach. Drobniutkie
niebieskofioletowe kwiaty skupione są w główkowate kwiatostany,
wieńczące szczyty pędów. Owocem jest rozłupnia, rozpadająca się
na cztery rozłupki.
Występowanie:
Jej ojczyzną jest strefa klimatu umiarkowanego naszego kontynentu. W
Polsce należy do pospolitych roślin, które spotkać można w
zaniedbanych ogródkach, na przydrożach, łąkach i obrzeżach
lasów.
Surowiec:
ziele.
Zawartość:
m.in. olejek eteryczny, glikozyd aukubina, saponiny, gorycze,
garbniki, związki żywicowe i sole mineralne.
Działanie
i zastosowanie: Najpopularniejszym lekiem jest odwar z ziela.
Przygotowuje się go w następujący sposób: 1 łyżeczkę do
herbaty suszu zalewa się 1 szklanką wrzącej wody i gotuje pod
przykryciem 1–2 minuty, potem przecedza i pije po 1/2 szklanki 1–2
dziennie.
Odwar
ów jest zalecany do leczenia chorób nerek, moczowodów i pęcherza
moczowego. Dalej – wrzodów żołądka i dwunastnicy, nieżytów
żołądka i jelit, biegunki, krwawień z kobiecych narządów
rodnych, zbyt obfitego miesiączkowania, dolegliwości ze strony
wątroby i nudności. Prócz tego jest on również słabym środkiem
przeciwrobacznym i przeciwgorączkowym.
Zewnętrznie
odwar z ziela głowienki stosuje się do płukania jamy ustnej,
dziąseł i gardła, a także kobiecych narządów płciowych w ich
stanach zapalnych.
Jak
z powyższego wynika jest to roślina bardzo cenna, o dość szerokim
zastosowaniu leczniczym, a zatem warta szerszego upowszechnienia.
Porady zamieszone w tym leksykonie nie mają na celu zastąpienia medycznych porad lekarza. Skonsultuj się więc z nim, zanim zastosujesz propozycje tu przedstawione. Autor nie ponosi odpowiedzialności za szkody, straty lub choroby spowodowane leczeniem się na własną rękę.
Powrót do zakładek:
