Scabiosa
– Driakiew
Scabiosa
pralensis – Driakiew łąkowa (driakiew polna) to pospolita
roślina, na której temat można wyczytać w starej księdze:
„Łodyga 2 stopy wysoka, ku wierzchołkowi nieco gałęzista,
zazwyczaj 3–kwiatowa; liście dolne ogonkowe, jajowato–lancetowate,
łodygowe dłuższe, równo–wąskie; główki kwiatowe kuliste,
kwiaty zwykle 3 na łodydze przed rozwinieniem pięknie lazurowe,
później modrawe, albo czerwonawe, wypukłe, wielkie. Rośnie
wszędzie w lasach, zaroślach i koło dróg; kwitnie w sierpniu.”
(Józef Gerald-Wyżycki, dz. cyt., t. II, s. 30)
Występowanie:
pospolita roślina krajowa.
Surowiec:
korzeń.
Zawartość:
nieznana.
Działanie
i zastosowanie: Odwar z korzenia zaleca się w odrze, anginie,
grypie, przeziębieniu. Leczenie się driakwią musi się odbywać
tylko za zgodą lekarza.
Inne
gatunki:
Scabiosa
ochroleucea – Driakiew żółtawa to roślina dwuletnia bądź
bylina. Słowo driakiew kojarzy się nam nieodmiennie z lekarstwami
zapisywanymi chorym przed dwustu – trzystu laty przez ówczesnych
medyków i cyrulików (obecnie zwanych z łacińska chirurgami).
Tymczasem – czym chyba zaskoczę niejednego z Czytelników – nie
jest to wyłącznie nazwa jakiegoś starodawnego specyfiku, ale i
dość pospolicie występującej na terenie całej Polski rośliny,
która ma pewne, aczkolwiek niewielkie, właściwości lecznicze.
Tworzy wzniesione, osiągające 20–70 cm wysokości łodygi, na
których wyrastają pierzastosieczne liście. Wierzchołki łodyg zaś
wieńczą białawożółte główki kwiatowe o prawie nieuchwytnym,
ale bardzo miłym zapachu.
Występowanie:
przydroża, suche łąki, obrzeża zarośli i słoneczne stoki
trawiastych wzgórz.
Surowiec:
korzeń.
Zawartość:
skład chemiczny jest nieustalony.
Działanie
i zastosowanie: Medycyna ludowa odwar z korzenia (1 łyżka suszu na
1 szklankę wody, gotować pod przykryciem 3–5 minut, przecedzić,
pić w razie konieczności 2–3 razy dziennie po 1/4 szklanki)
zaleca się w odrze, anginie, grypie, zwykłym przeziębieniu, a
zewnętrznie do przemywania owrzodzeń i zropiałych ran. Dawnymi
czasy uważano, iż picie owego odwaru może być pomocne w leczeniu
syfilisu (kiły), teraz oczywiście wiadomo, że jest to
bezskuteczne. Leczenie się driakwią winno się odbywać wyłącznie
za zgodą i pod kontrolą lekarza.
Porady zamieszone w tym leksykonie nie mają na celu zastąpienia medycznych porad lekarza. Skonsultuj się więc z nim, zanim zastosujesz propozycje tu przedstawione. Autor nie ponosi odpowiedzialności za szkody, straty lub choroby spowodowane leczeniem się na własną rękę.
Powrót do zakładek:
