Scopolia
– Lulecznica
Scopolia
carniolica – Lulecznica kraińska. Wczesną wiosną, już w
końcu lutego – w marcu, kiedy w nisko położonych partiach gór
zachodniego Kaukazu stopnieje śnieg i nadejdą słoneczne dni, w
bukowych lasach pojawiają się zwiastuny życia i z ziemi kiełkują
młodziutkie rośliny zielne, jakie tutaj wkrótce wyrosną.
A
gdy nadejdzie kwiecień wyrastają pędy i rozwijają się
dzwonkowate kwiaty o koronach wiśniowo fioletowych lub
żółtobrunatnych. Jest to lulecznica kraińska z rodziny
psiankowatych. Jest to bylina mogącą dorastać do 30–40 (60) cm
wysokości.
Na
Kaukazie lulecznica kraińska rośnie pod powałą lasów bukowych,
jodłowo–bukowych, lub kasztanowych, do wysokości 1500–1700
metrów nad poziomem morza.
Jej
organ trwały stanowi grube kłącze. Łodygę nagą u dołu wieńczy
pióropusz eliptycznych liści. Z pomiędzy nich wyrastają zwisające
dzwonkowate kwiaty, owocem jest torebka z nasionami w środku.
Występowanie:
spotykana w Polsce na Podkarpaciu i w Karpatach, a poza tym na bardzo
rozległym obszarze – od północnego Kaukazu poczynając, przez
Ukrainę, Polskę, Rumunię i Węgry idąc, a na południu kontynentu
europejskiego kończąc.
Surowiec:
liście i kłącza luleczniczy kraińskiej.
Zawartość:
m.in. hioscyjamina, skopolamina i kwercetyna.
Działanie
i zastosowanie: Alkaloidy tropanowe zawarte w luleczniczy mają
działanie i zastosowanie lecznicze w przypadku niektórych chorób
wewnętrznych, chorób oczu i w przypadku astmy. Sądzę, iż ważną
będzie informacja, iż skopolamina posiada silne działanie
uspokajające i przeciwbólowe, stąd stosuje się ją w ginekologii
– położnictwie, neurologii i psychiatrii. Atropina natomiast jest
odtrutką na morfinę. Można ją stosować w przypadku bólów
żołądka, w przewlekłych i uporczywych biegunkach, jako lek
przeciwbólowy, pomocniczo w leczeniu czerwonki, i pomocniczo w
psychozach ze stanami maniakalno–depresyjnymi.
Inne
gatunki:
Scopolia
lurida – działanie i zastosowanie takie samo jak u lulecznicy
kraińskiej.
Scopolia
physaloides – działanie i zastosowanie takie samo jak u
lulecznicy kraińskiej.
Scopolia
stramonifolia – Lulecznica himalajska – rośnie w środkowych
i wschodnich Himalajach, w Nepalu, w Indiach i Chinach, w strefie
lasów górskich, na wysokości do 2000 metrów nad poziom morza.
Dorastająca do 2,5 metra wysokości. Liście ma duże, do 25 cm
długie, a na 16 cm szerokie, o barwie jasnozielonej, kwiaty
natomiast, również okazałe, mają żółtozielonkawy kolor. Poza
hioscyjaminą i atropiną w roślinie występują także rzadkie
alkaloidy, z których głównym jest gigaryna. Zastosowanie
luleczniczy himalajskiej jest takie samo, jak luleczniczy kraińskiej.
Scopolia
tungutica – Lulecznica tunguska, dziko rosnąca w
północno–wschodnim Tybecie i w zachodnich Chinach. To również
roślina lasów górskich. Zawiera ona hioscyjaminę, amizodaminę i
anizotynę. Można ją stosować w przypadku bólów żołądka, w
przewlekłych i uporczywych biegunkach, jako lek przeciwbólowy,
pomocniczo w leczeniu czerwonki, i pomocniczo w psychozach ze stanami
maniakalno–depresyjnymi.
Porady zamieszone w tym leksykonie nie mają na celu zastąpienia medycznych porad lekarza. Skonsultuj się więc z nim, zanim zastosujesz propozycje tu przedstawione. Autor nie ponosi odpowiedzialności za szkody, straty lub choroby spowodowane leczeniem się na własną rękę.
Powrót do zakładek:
