Tabebuia – Lapacho (Ipe)
Tabebuia impetiginosa, syn.: Tabebuia avellandeae – Lapacho, Ipe roxo, Toheebo, Pau D'arco, to okazałe drzewo o szarej korze, pierzastych liściach, przepięknych czerwonoliliowych kwiatach, wiążących się po przekwitnięciu w długie na pół metra owoce typu torebki. Drzewo w okresie wiosennego kwitnienia wygląda przepięknie, jakby okryte czerwonoróżową pianą.
Występowanie: Ameryka Środkowa i Południowa.
Surowiec: Drewno i kora (wewnętrzna część).
Zawartość: lapachol, naftochinon.
Działanie i zastosowanie: „Wewnętrzna warstwa kory Lapacho od stuleci używana jest jako środek przeciw ogromnej liczbie chorób, takich jak: czyraki, blednica, zapalenie okrężnicy, biegunka, czerwonka, moczenie nocne, gorączka, ból gardła, ukąszenie węża, rak przełyku, nowotwór mózgu, jelit, rak płuc, prostaty, języka, choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, owrzodzenie skóry, zapalenie stawów, zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie prostaty oraz zaburzenia krążenia krwi”. (Pit Keson, Leki bez tajemnic czyli współczesne ziołolecznictwo chińskie, Łańcut 1996, s. 160)
Lapacho wzmacnia układ odpornościowy organizmu, stosowane bywa z powodzeniem jako specyfik oczyszczający organizm z toksyn najrozmaitszego pochodzenia, wykazuje wybitne działanie antynowotworowe.
Inne gatunki:
Tabebuia heterophylla – stosuje się w leczeniu kiły.
Tabebuia incana – posiada działanie przeciwnowotworowe.
Tabebuia insignic – stosuje się w leczeniu choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy.
Tabebuia neochrysantha – stosuje się w leczeniu choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy.
Tabebuia serratifolia – posiada działanie przeciwnowotworowe.
Porady zamieszone w tym leksykonie nie mają na celu zastąpienia medycznych porad lekarza. Skonsultuj się więc z nim, zanim zastosujesz propozycje tu przedstawione. Autor nie ponosi odpowiedzialności za szkody, straty lub choroby spowodowane leczeniem się na własną rękę.
Powrót do zakładek:
