Vicia
– Bób
Vicia
faba, syn.: Faba vulgaris – Bób zwyczajny to roczna roślina
uprawna dostarczająca jadalnych nasion. Dorasta do 40–100 cm
wysokości. Liście ma pierzaste, w kątach których wyrastają po
2–4 dość duże motylkowate kwiaty. Po ich przekwitnięciu wiążą
się owoce typu strąka, zawierające w środku po kilka okazałych
nasion.
Występowanie:
Ponieważ bób jest nieznany w stanie dzikim, nie wiadomo gdzie
znajduje się jego ojczyzna, poza tym oczywiście, iż na obszarze
Starego Świata.
Surowiec:
nasiona, młode strąki.
Zawartość:
W niedojrzałych nasionach i strąkach występują m in.: tłuszcze,
skrobia, cukry, enzymy, prowitamina A, witamina C i sole mineralne.
Działanie
i zastosowanie: Nasiona (a także i całe młodziutkie strąki)
stanowią bardzo wartościowe pożywienie. Po ugotowaniu stanowią
cenioną ze względu na walory dietetyczne potrawę. Jej spożywanie
zaleca się w różnych dolegliwościach ze strony nerek i wątroby.
Woda
natomiast, w której nasiona gotowano, to niezły środek
przeciwbiegunkowy, mający jednocześnie zastosowanie zewnętrzne i
służący do przemywań i okładów na zropiałe rany, owrzodzenia i
liszaje. Do tego samego celu służy również papka z ugotowanych i
przetartych niedojrzałych nasion.
Co
mówią stare księgi?
Przed
dwustu laty już wiedziano o właściwościach leczniczych bobu:
„Mąka
bobowa jest osuszającym plastrem w dysynteryi; z mlekiem ugotowana
odwilża, a na wrzody i uporne puchliny skuteczna.” (Krzysztof
Jakub Mellin, dz. cyt.: s. 37–38).
Porady zamieszone w tym leksykonie nie mają na celu zastąpienia medycznych porad lekarza. Skonsultuj się więc z nim, zanim zastosujesz propozycje tu przedstawione. Autor nie ponosi odpowiedzialności za szkody, straty lub choroby spowodowane leczeniem się na własną rękę.
Powrót do zakładek:
